پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

"فقه "به عنوان منشور جامع تربيت انسان از بدو تولد تا ختم حيات در ابعاد فردي و اجتماعي، نقش ممتازي در تكامل شخصيت اجتماعي انسان دارد. در فرايند تربيت و پروسه تكامل شخصيت فرزند، اضلاع مثلث "خانواده و جامعه با محوريت فقه پويا و بالنده "در يك حركت و جهت همسو و مشترك، ساحت هاي جسماني و نفساني و روحاني را تعالي مي بخشد. آنچه در اين ميان مهم است آشنايي والدين با تكنيك ها و مهارت هاي گفتاري و رفتاري در حوزه معاشرت ها و تعاملات اجتماعي و بالتبع عمل به وظايف خود در قبال فرزندان از طرق انتقال تجارب و مهارتها در راستاي تكامل بخشيدن به شخصيت اجتماعي فرزندان با هدف ايجاد انعطاف و تاب آوري آنان با مشكلات و تكانه هاي زندگي است پس با توجه به اين كه اجتماع و جامعه متشكل از افرادي است كه خانواده يعني والدين، اين افراد را رشد و پرورش مي دهند و از طرفي نيز انسان موجودي اجتماعي مي باشد و قطعاً وارد اجتماع مي شود و با افراد مختلف در ارتباط است و مسئوليتهاي متفاوتي را به عهده مي گيرد پس از همين جاست زماني كه والدين نسبت به وظايف خود براي پرورش فرزندان آگاهي لازم را داشته باشند پرورش و تربيت فرزندان بهتر و به صورت دقيق تري انجام مي گيرد، عدم آگاهي والدين از وظايف فقهي خود نسبت به تربيت فرزندان آسيبهاي فراواني را هم به خانواده و به فرد و هم به جامعه وارد مي كند،‌ پس آگاهي والدين از وظايف فقهي خود مي تواند باعث كاميابي خانواده و اجتماع گردد و به تبع آن جامعه نيز پيشرفتهاي چشمگيري خواهد كرد. در اين رساله سعي شده از ظرفيت ارزشمند آيات و روايات با چاشني فقه به مصاديق راهبردي متناسب با آسيب هاي اجتماعي پرداخته شود. ضمن اينكه توجه به اصول و احكام تربيتي و عوامل پيش برنده استكمال شخصيت فرزند از مقطع كودكي تا جواني از دستاوردهاي اين رساله محسوب مي گردد.