پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن كتاب راهنماي بشر است كه همواره سعي بر هدايت او در عرصه هاي مختلف زندگي دارد و در همه ي برهه ها قواعد و قوانيني را براي انسان وضع كرده تا با التزام و عمل به آن ها به سعادت، كمال و آرامش دست يابد، از جمله ي اين قواعد، قوانيني است كه براي خانواده به جهت اهميت و پايه ساز بودنش براي جامعه وضع شده است. يكي از مواضعي كه ممكن است خانواده در آن قرار گيرد، موضع طلاق است كه به جهت پرتنش بودن آن، نيازمند راهنمايي و هدايت الهي است. آياتي از قرآن پيرامون اين موقعيت نازل شده اند، كه از جمله ي آن ها آيه ي 229 سوره ي بقره است كه به قاعده ي امساك به معروف و تسريح به احسان پرداخته است. اين پژوهش با روش توصيفي-تحليلي، شاخصه هاي مبرز قاعده را در دو دسته ي ايجابي و سلبي از دل تفاسير، روايات و ديگر آيات مرتبط استخراج كرده است، كه براي التزام به آن ها، در شيوه ي نگهداري از همسر، بايستي حقوق مادي و معنوي همسر با داشتن معاشرتي به وجه معروف و رعايت انصاف در رفتار و كردار و دوري از هرگونه اضرار ، بي ميلي و انتقام گيري، رعايت گردد، تا بتوان شيو ي امساك را متصف به معروف دانست، و در هنگامه اي كه تصميم بر جدايي گرفته شد به قواعد و قوانين اخلاقي-حقوقي مقيد بود و با پرداخت تمام و كمال حقوق مادي و رعايت اخلاق در وهله ي طلاق و حتي پس از آن، از هرگونه تضييع حقوق مادي و معنوي زوجه پرهيز كرد تا به شيوه اي نيكوتر از وجه نگهداري و به تعبير قرآن، با تسريحي به احسان، آن زندگي را خاتمه داد.