پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

بررسي روايات تفسيري براي رسيدن به تفسير صحيح از آيات الهي امري ضروري و حياتي است، زيرا نقشي كه امامان اهل بيت (ع) در تفسير قرآن ايفا نموده اند در زمينه آموزش و راهنمايي مردم به شيوه ها و روش هاي تفسير بوده است. اين پژوهش بر آن است تفسير در عصر غيبت را مورد بررسي قرار دهد.روش شناسي تفسير پس از پيامبر اكرم(ص) در كسب معارف ديني از اهميت زيادي برخوردار است در دوران امام زمان(ع)و غيبت صغري به واسطه شرايط خاص غيبت بررسي روايات و روش تفسيري از اهميت ويژه و خاص تري برخوردار است روش تحقيق حاضر توصيفي- تحليلي و جمع آوري اطلاعات از نوع كتابخانه‌اي اسنادي است و در پاسخ به اين پرسش كه فعاليتهاي تفسيري شيعيان در دوران غيبت صغري از لحاظ روشي و شكلي و محتوايي چگونه است؟ نتايج حاصل حاكي از آن است كه شيعيان در فعاليتهاي تفسيري خود در عصر غيبت صغري از روشهاي ادبي-عرفاني-ماثور-و به صورت غالب از روش روايي محض استفاده كرده اند. محتواي فعاليتهاي تفسيري شيعيان در دوران غيبت صغري نگارش تفاسير-برگزاري كلاسهاي تفسيري-تربيت مفسران بزرگ-انجام سفرهاي علمي-تفسيري و...ميباشد.در دوران غيبت صغري امام عصر فعاليتهاي تفسيري شيعه تعطيل نگشت و همانند گذشته توسط شيعيان ادامه يافت.در اين تحقيق تلاش مي شود فعاليتهاي تفسيري انجام شده در عصر غيبت صغري تحت اين عناوين مورد بررسي قرار گيرد.