پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در عصر كنوني ايجاد ارتباط با ملل جهان امري لازم و اجتناب ناپذير است و گفتگو مهم-ترين ركن اين رابطه ها است كه براي اثر بخشي آن، پايبندي و عمل به ضوابطي متقن و درست ضروري است. خداوند متعال به عنوان خالق جهان و قانون گذار هستي، براي اين بُعد زندگي انسان ها نيز برنامه دارد و بايسته ها و نبايسته هايي كه در گفتگو با ملت هاي جهان بايد رعايت شوند از منابع ديني قابل استنباط است و مسلمانان موظف هستند طبق اين اصول با مردم دنيا گفتگو كنند. مردم دنيا در يك تقسيم بندي كلي به دو گروه غير مسلمان و مسلمان تقسيم مي-شوند؛ غير مسلمان شامل اهل كتاب و مشركين هستند كه برخي ظالم و پيمان شكن هستند و گفتگو با اين گروه ممنوع است، مگر اين كه از موضع عناد فاصله بگيرند، و برخي غير معاند هستند كه در اين صورت، گفتگو با ايشان با رعايت ضوابطي جايز است. گفتگو با توجه به كرامت انساني، خيرخواهي، تاكيد بر مشتركات و پرهيز از نبايسته هايي چون ركون به ظالم، تعاون بر عدوان، سازش بر سر اصول و... ازجمله اين ضوابط است و مهم ترين اصل در اين گفتگوها ، حفظ اقتدار و استقلال مسلمانان و پرهيز از سلطه ديگران است. گروه دوم مسلمانان هستند كه در يك تقسيم كلي به دو گروه شيعه و سني تقسيم مي شوند؛ گفتگو با اين گروه ها نيز اصولي دارد؛ برخورد مسالمت آميز، تحمل آراء مختلف، تقيه و پرهيز از سوءظن، تعصبات جاهلانه، توهين به مقدسات يكديگر و... از جمله اين اصول هستند و مهم ترين آن ها كه محور ساير بايسته ها و نبايسته ها در اين گفتگوها است، اصل وحدت مي باشد. حفظ ادب و عفت كلام و پرهيز از گناهان زباني از جمله اصولي است كه بايد در گفتگو با تمام ملت ها رعايت شود.