پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده : انسان موجودي است كه روح خدا در او دميده شده و استعدادهاي رسيدن به كمال در درون او گذاشته شده است. اين استعدادها در اثر تعليم و تربيت صحيح شكوفا مي‌شود. تشويق و تنبيه يكي از ابزارهاي مهم تعليم و تربيت است كه تاثير شگرفي بر روابط بين انسان ها و اصلاح رفتار و انگيزه دارد. اين ابزار نيز مانند همه ي روش ها و فنون تربيتي از حساسيت خاصي برخوردار است كه كاربرد به جا و به موقع آن آثار مثبت و سازنده، و كاربرد نا به جاي آن سبب به وجود آمدن رفتارهاي منفي و مخرب مي شود. از روش تشويق و تنبيه براي برانگيختگي و بازدارندگي و شكوفا سازي استعدادهاي انسان در جهت كمال بهره مي گيرند. از اين رو بايد بين نيكان با بدان و شايستگان با ناشايستگان فرق گذاشت و با هر يك به تناسب وضع حالشان رفتار كرد و به وسيله ي تشويق و تنبيه متناسب آنان را هدايت نمود. البته در تربيت اسلامي، تكيه بر تشويق بيش از تنبيه است و اين از آن روست كه اصل حيات بر محبت و تفاهم استوار است و آن¬گاه كه تشويق سودي نبخشيد، مساله ي تنبيه مطرح مي¬شود. اين پايان نامه به نقش تشويق و تنبيه در تربيت ديني از منظر قرآن كريم و روايات مي-پردازد كه مشتمل بر 4 فصل مي باشد. فصل اول به كليات و مفاهيم مي پردازد كه شامل مقدمه، بيان مساله، ضرورت تحقيق، اهداف تحقيق و پرسش هاي تحقيق و پيشينه و روش انجام تحقيق است و در گفتار دوم به مفاهيم مي¬پردازد كه شامل تعريف لغوي و اصطلاحي تشويق و تنبيه و تربيت است. فصل دوم به جايگاه تشويق و تنبيه در نظام تربيتي اسلام و آثار آن مي¬پردازد كه جايگاه تشويق از ديدگاه قرآن و روايات مورد بررسي قرار گرفته و نظرات روان¬شناسي و فقهي مربوط به آن نيز بيان شده است. در فصل سوم روش¬ها و گونه-هاي مختلف تشويق و تنبيه و در فصل چهارم به اصول تشويق و تنبيه اشاره شده و بايسته¬ها و نبايسته¬ها در تشويق و تنبيه مورد بررسي قرار گرفته است.