پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

گنهكار گاهي به تنهايي عمل گناه را انجام مي‌دهد كه عنوان فاعل دارد و گاهي نيز با همكاري ديگري يا ديگران مرتكب مي‌شود كه اين همكاري ممكن است دو صورت داشته باشد؛ صورت اول، دخالت همگي همكاران در عنصر مادي گناه كه به تمامي آنان، شركا گفته مي‌شود. صورت دوم، به گونه‌ايي است كه فرد يا افرادي به تنهايي عنصر مادي گناه را مرتكب مي‌شوند؛ ولي فرد يا افراد ديگري وي را در انجام عنصر مادي ياري و كمك مي‌كنند كه به عمل اين فرد يا افراد در فقه اسلامي «اعانه بر اثم» گفته شده، به آنان عنوان «معين» نيز داده‌اند. در مواردي هم معاوضه به صورت عيني صورت مي گيرد و اين معاوضه به صورت كاملا آگاهانه بود و گاها ممكن است در راستاي بكارگيري حرام مورد معامله قرار گيرد . در اين تحقيق با بهره گيري از روش توصيفي – تحليلي به بيان معاوضه و اثرات اعانه بر اثم به صورت عام و خاص پرداخته مي شود و در نتيجه مي توان گفت كه از نظر فقهي و حقوقي معاوظه مال به صورت آگاهانه و عيني در راستاي استفاده در راه حرام، حرام مي باشد وهيچ كدام از فقها آن را تاييد نكرده اند. كليدواژه: اعانه ، اثم ، معاوضه ، عين ، حرام .