پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله در حديث ثقلين كه مورد اتفاق فريقين است،. از قرآن و عترت به عنوان ثقلين ياد كرده و از هر يك از اين دو ثقل با لقبي خاص و وصفي ويژه سخن به ميان آورده‌است. پيرو آن، انديشمندان اسلامي در عرصه‌هاي مختلف از قرآن و سنت به عنوان مهمترين منبع فهم آموزه‌هاي دين ياد كرده‌اند. به جهت جايگاه بسيار مهمي كه قرآن و سنت در نظام جامع دين دارند، رابطه اي اين دو منبع نسبت به يكديگر، از اهميت بسيار والايي برخوردار است. امروزه به دلائل گوناگوني شاهد گسست در بهره‌گيري از ثقلين هستيم و كمتر اثري به بيان راهكار در اين زمينه پرداخته است، بر اساس اين ضرورت نگارنده در اين اثر با روشي توصيفي - تحليلي به دنبال بررسي راهكارهاي رفع گسستگي ثقل اكبر و ثقل اصغر در عصر حاضر از ديدگاه قرآن و روايات است و در نهايت بدين نتيجه رسيده‌است قرآن كريم و عترت، دو ثقل به هم پيوسته و جدايي ناپذيرند؛ چراكه منبعث از سر چشمه واحدي هستند. اما در باب بهره‌گيري توأمان از اين دو ثقل به امانت گذاشته شده، موانعي علمي-فقدان معرفت نسبت به حقيقت قرآن و عترت ، عدم شناخت صحيح از پيوند و يگانگي ثقلين، نگاه سطحي از نقش مكمل ثقلين در سطوح مختلف زندگي- و عملي -گرفتار غفلت بودن، عدم انس با آيات و روايات، فقدان ميل به هدايت شدن- وجود دارد كه ريشه در دنياگرايي و نفس‌خواهي داشته و نشان مي‌دهد اگر جامعه بشري با فهم و تدبر عميق و عملگرايي به آيات و روايات، از موانعي كه ريشه در اخلاقيات آنهاست پرهيز كنند، قادر خواهند بود از اين دو ثقل هدايت‌كننده تا روز قيامت بهره‌مند باشند.