پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در جوامع سنتي خلاف عصر معاصر، سنت‌ها معاني را به معماري انتقال مي‌دادند، ولي امروزه كه سنت‌ها هنجارها نيستند، ضرورت دارد چاره‌اي براي كيفيات و معاني در معماري انديشيده شود؛ چراكه نتيجه معماري‌هاي بدون معنا مي‌تواند ناهنجاري‌هاي اجتماعي، ناراحتي‌هاي رواني و نارضايتي از زندگي را به دنبال داشته باشد. نگاهي به وضعيت كنوني معماري و نگاهي به نظراتي كه در زمينه معماري وجود دارند، ما را به تأمل وامي‌دارد كه معماري در شأن انسان چيست، زندگي او چه ارزشي داردو چگونه مي‌توان معماري متناسب بازندگي او فراهم كرد؟ چه كيفياتي در معماري امروز نيست كه بايد باشد؟ نگاه پروردگار به انسان چيست،براي يافتن نگاه پروردگار به حوزه تمدن ساز معماري و شهرسازي بايد به قرآن رجوع كرد تا بتوان شاخصه‌هاي بسترساز براي زيست طيبه و مؤمنانه را كشف و درك كرد. ازاين‌رو در اين تحقيق كه در چهارفصل انجام‌شده سعي شد تا با بررسي منابع ديني و نگاهي به ديگر پژوهش‌هاي انجام‌شده به مؤلفه‌ها و شاخصه‌هاي معماري و شهرسازي در قرآن و روايات دست پيدا نماييم. قبل از اين‌كه به بحث ورود پيدا كرد به تعريف معماري و شهرسازي اسلامي پرداخته شد و معياري براي تعيين تعريف آن‌ها نيز بيان شد،سپس در فصول بعدي به بيان مؤلفه‌هاي شهرسازي و معماري پرداخته شد.