بررسی احکام و اثار فقهی توریسم از منظر فقه امامیه
حيات بشري در دوران حاضر شاهد پديده هاي فراگيري ازجمله گردشگري است كه زندگي يكايك آدميان تحت تأثير اين پديده ها قراردارد. همگام با پيشرفتهاي علمي و صنعتي بشر و بهرهمندي روز افزون از مواهب و تسهيلات زندگي مادي و پس از تأمين نيازهاي اوليه، گرايش انسان به سفر با انگيزه هاي زيارت، تفريح و تجربه اندوزي و عبرتگيري افزايش يافته است.دين اسلام سياحت و گردشگري را مورد تشويق و ترغيب قرار داده و معتقد است هرفضايي كه بستر مهاجرت سياحان با رعايت اصول اخلاقي و قراردادهاي بين المللي شود ؛ تمدن و مذهب در آن منطقه محقق شده و محيط آماده رشد و تعالي گردد. بر اين اساس آيات متعددي در خصوص گردشگري مطرح گرديده است. تدبر در آيات و روايات و ادله فقهي مي تواند به اثبات مشروعيت توريبسم در فقه كمك كند.در آيات بسياري بر سير و سفر تاكيد دارد. بدون ترديد امروزه صنعت توريسم يكي از اقتصادي ترين فعاليت ها در چرخه ملي كشورها، به خصوص از جهت اشتغال و ارزآوري و رونق مناطق مختلف تلقي مي شود. گردشگري پس از كشاورزي، صنعت وخدمات به عنوان فعاليت چهارم انسان، شهرها را به عنوان يكي از فضاهاي مورد توجه گردشگران تحت تاثير خود قرار داده است.اين صنعت در شهرهاي توريستي كشورهاي جهان تاثيرات مثبت ومنفي انكارناپذيري داشته است. دردنياي امروز صنعت گردشگري در بسياري از كشورها به منزله نمادي از هويت فرهنگي و يكي از منابع مهم كسب درآمد واشتغال به شمار مي رو و نقش مهمي را در عرصه تجارت جهاني ايفا مي كند.
- : سطح3
- : فقه و اصول
- : سمنان
- : شاهرود
- : سمنان - شاهرود - مدرسه علمیه تخصصی امام جعفر صادق «علیه السلام»