پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

زبان مهم‌ترين ابزار ارتباط ميان انسان‌ها براي بيان مفاهيم ذهني آن‌ها است. هر زبان و گويشي اسلوب‌هاي خاصي دارد كه متكلّم با به كارگيري آن مي‌تواند با كلام خود بر روح و جان مخاطب تأثير بگذارد. از جمله آن زبان‌ها، زبان قرآن و از جمله آن اساليب، اسلوب تأكيد است. قرآن كه بزرگترين معجزه آخرين پيام آور الهي است، اسلوب‌هاي تأكيدي فراوان و وجوه تربيتي زيادي را در خود جاي داده است. اساليب تأكيدي و تربيتي قرآن داراي شيوه‌ها، شاخه‌ها و مسائل گوناگوني است و مي‌توان از ديدگاه‌هايي چند به اين موضوع پرداخت. تأكيد از مسائل بنيادي علوم بلاغت است و آنچه ما در اين نوشتار در زمينه تأكيد و تربيت مورد بررسي قرار مي‌دهيم، فراتر از تأكيد مصطلح در علم صرف و نحو است و بيشتر در گستره علوم بلاغي قرار مي‌گيرد و تربيت نيز تربيت قرآني موردنظر اسلام است. اين تحقيق درصدد آن است كه به اسناد آيات جزء 25 تا 30 به توضيح و تبيين بعضي از وجوه تأكيد و تربيت بپردازد كه در مجموع در ذيل تقسيم‌بندي افزودن حرف در ساختمان كلمه و گاهي با حروف تأكيد و يا با تأكيد لفظي و معنوي ( تكرار) تأكيد با سور بلاغي ، تاكيد با اسلوب سوگند و گاه تأكيد با صور بلاغي ظهور پيدا مي كند.