پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

علم بلاغت با ارائه‌ي اصول و قواعد فصاحت و بلاغت، نقش انكار ناپذيري در تبيين و تحليل اعجاز بياني قرآن دارد. اهميت دانش‌هاي بلاغي در بحث اعجاز قرآن تا بدان‌جاست كه نخستين كتاب‌هاي اعجاز قرآن بيشتر به طرح مباحث بلاغي پرداخته است. قرآن كريم نيز به مثابه متني اعجازين و متناسب با اقتضائات زبان مخاطب، تعابير بلاغي فراواني را در خود جاي داده است. علم بلاغت شامل سه بخش معاني، بيان و بديع است. اين تحقيق با ذكر شواهدي از سوره يونس تا انتهاي سوره كهف با استناد به تفسير جوامع الجامع از آقاي فضل بن حسن طبرسي به تبيين و بررسي اين موضوع نموده است. اين پژوهش با روش توصيفي-تحليلي انجام شده است و گوياي آن است كه علامه طبرسي به مباحث بلاغي در تفسير جوامع الجامع بسيار اهميت داده‌اند. در ابتداي امر به تعريف وتبيين هر يك از كليد واژه‌هاي تحقيق اعم از آرايه‌هاي ادبي، تفسير، بلاغت، علم معاني، بيان، بديع پرداخته شده است. سپس مباحث علم معاني از جمله حقيقت انشاء و تقسيمات آن، احوال مسند و مسنداليه، اطلاق و تقييد، قصر و ... پرداخته و در انتها مباحث مربوط به علم بيان، يعني تشبيه، استعاره، مجاز وكنايه مورد توجه قرارگرفته و آياتي كه به علم بلاغت در اين پنج جزء اشاره شده، بيان مي-شود. با توجه به استخراج شواهد بلاغي اين سوره‌ها مي‌توان آن را شاهدي براي فهم مطالب بلاغي به كار بست و زمينه رسيدن به مقاصد خداوند و راه‌هاي هدايتي قرآن كريم را فراهم كرد.