پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اين نوشتار پژوهشي است درباره تحليل وجود هدايت گران در ميان اقوام با محوريت آيه انما انت منذر (سوره رعد، آيه7) هدف از اين تحقيق نشان دادن اهميت و ضرورت وجود هدايت گران در ميان اقوام است و هم‌چنين تحليل وجود هدايت گران در قلمرو زماني و اسلوب‌هاي هدايت معصومان «پيامبران و امامان» مي‌باشد. ابتدا كليات تحقيق آورده شده است سپس مفهوم شناسي هدايت است و به بررسي معناي لغوي و اصطلاحي هدايت، ضرورت هدايت، در ادامه به بررسي جاودانگي و زمانشمولي، جهاني بودن و جهان‌شمولي، ادله عقلي اثبات لزوم وجود هادي، ادله نقلي اثبات لزوم وجود هادي پرداخته‌شده است. روش تحقيق به شيوه‌ي كتابخانه‌اي، توصيفي و تحليلي مي‌باشد چون از اطلاعات ثبت‌شده كمك گرفته‌ام كه در آن از نقل‌قول مستقيم و غيرمستقيم استفاده نموده‌ام.منابع اصلي كه در اين تحقيق به‌كاررفته عبارت‌اند از قرآن، تفاسير قرآني و منابع ديگري كه در اين زمينه واردشده است. انسان بايد بداند نعمت هدايت از بزرگ‌ترين موهبت‌هاي الهي است و مواهب ديگر، در حقيقت نعمتي در طول نعمت هدايت‌اند، هدايت از يك‌سو خود نعمت است و از ديگر سوي، هدف ساير نعمت‌هاست. هدف از اعطاي مواهب، اين است كه انسان در طريق هدايت گام زند. نه اينكه به التذاذ و بهره‌مندي دنيوي اكتفا كرده از غايت آن غفلت ورزد. انسان بايد از اين موهبت الهي كه در ابتدا شامل حال تمام انسان‌ها مي‌شود بهره‌مند شود و بااراده و اختيار خود مسير هدايت را انتخاب نموده و به اسباب هدايت كه خداوند در اختيارش قرار داده چنگ زده تا بتواند به سعادت و كمال دست يابد.