پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اعتكاف در لغت به معني اقامت كردن و ماندن در جايي و ملازم بودن با چيزي است، ولي در شرع اسلام، اقامت در مكاني مقدس به منظور تقرب جستن به خداوند متعال است. اعتكاف؛ فرصت بسيار مناسبي است تا انساني كه در پيچ و خم هاي مادي غرق شده, خود را بازيابد و به قصد بهره بردن از ارزش هاي معنوي از علايق مادي دست بكشد و خود را در اختيار پروردگار بگذارد و تقاضا كند كه او را در راه راست ثابت نگهدارد تا بتواند به درياي بيكران انس و مهر خداوند كه همه اش مغفرت و رحمت است،متصل شود. اعتكاف عبادتي پرفضيلت است كه تعبّد و اخلاص از اركان اصلي آن به شمار مي آيد. اين نوشتار آثار اعتكاف را از جنبه هاي گوناگون و با بهره گيري از آيات قرآن كريم و روايات مورد بررسي قرار مي دهد. همچنين در پي پاسخ به اين پرسش است كه: آيا هدف از تشريع اين عبادت فقط كسب ثواب است يا فراتر از پاداش و ثواب اخروي مورد نظر است؟ تحقيق حاضر مي خواهد با روش تلفيقي و تركيب متوني كه به طور مستقيم و غير مستقيم به بيان ديدگاه دين درباره اعتكاف پرداخته اند نگاهي نو به اين موضوع را سامان دهد و آن را از عمل عبادي داراي ثواب اخروي خارج كرده و آثار معنوي آن را در زندگي معتكفان نشان دهد. لذا اين تحقيق شامل چهار فصل مي باشد؛ در فصل اول كليات تحقيق، فصل دوم اهميت و پيشينه اعتكاف و فرق آن با عزلت چله نشيني و چله نشيني؛ فصل سوم آثار فردي و اجتماعي اعتكاف و فصل چهارم سيره انبياء و عالمان و عارفان در اين زمينه، بيان مي گردد.