پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تربيت نقش بسيار ارزشمندي در سلامت روح و روان و سعادت انسان دارد. قرآن كريم به اخلاق و تربيت اخلاقي اهتمام ويژه‌اي دارد به طوري كه يكي از مهم ترين اهداف نزول قرآن كريم، تربيت اخلاقي، پرورش، تثبيت فضايل عالي اخلاقي و رفع و دوري از رذايل است. تربيت اخلاقي عبارت است از فرآيند زمينه سازي و به كارگيري راهكارهاي انگيزشي، معرفتي و عملي به منظور تهذيب نفس، رشد و شكوفايي استعدادها، جهت نيل به كمال عقلاني است. قرآن كريم، با آموزه هاي ارزشمند خود، جامع ترين و بهترين روش هاي تربيتي در نيل به اين كمال را در اختيار بشر قرار داده است. يكي از اين روش ها، روش داستان گويي است كه جنبه ي درس آموزي از روش هاي مختلف تربيتي براي تمام مكاتب بشري تا روز قيامت خواهد داشت. قصه هاي قرآني ضمن كنترل و تعديل عواطف و غرايز، توجه انسان را به پرورش صفات اخلاقي سوق مي دهد. در ميان مباحث تربيتي، روش هاي تربيت مهم ترين بخش از تربيت ديني محسوب مي شود كه خطيرترين مرحله از فرآيند تربيت متربي، تشخيص شيوه و بكارگيري موثر و صحيح آن است كه با توجه به جايگاه فكر، عقل و عاطفه به عنوان عناصر اصلي تربيت اخلاقي و پرورش بعد فكري و عاطفي انسان مي توان روش هايي ارائه نمود. بر همين اساس اين پژوهش به بررسي شيوه هاي فكري و عاطفي تربيت اخلاقي با محوريت داستان هاي قرآني پرداخته است؛ روش اين تحقيق، توصيفي ـ تحليلي است و روش جمع آوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي مي باشد. در اين پژوهش، از ميان داستان هاي قرآني به معرفي روش هاي فكري چون: پرورش تفكر و تعقل، ضرورت تقويت معرفت، شيوه هاي مراقبه و محاسبه، مجاهده و تحميل بر نفس و روش هاي عاطفي چون: روش ايجاد فضاي دوستانه، محبت و مهرورزي، تقويت حس اعتماد، اعتزال، انذار، قهر كردن پرداخته شده است.