تحليل قاعده ي تثبيت گري قلب پيامبر ص در داستان قرآني حضرت ابراهيم عليه السلام

شناسه محتوا : 37110

1401/06/10

تعداد بازدید : 38

تثبيتِ قلب ، يك امر دروني و روحيِ بسيار مهم ، در تربيت انسان هاست ، تثبيت، يعني استقرارِ مستحكم و نفوذ ناپذيرِ باور در قلب ، كه به طور مستقيم در انديشه و گفتار و رفتار انسان موثر است. انساني كه خداوند قلبش را استوار و مستحكم به ايمان الهي كرده باشد ، هرگز خسته و نا اميد نمي گردد و در نتيجه دائما در حال رشد و حركت در مسير الهي است. قرآن كريم دليلِ بيان سرگذشت انبياء گذشته در قرآن را، تثبيت قلب پيامبر اسلام(صل الله عليه و آله) بيان داشته است؛ زيرا رسالت ايشان سنگين ترين رسالت در بين انبيا است و لازمه ي آن نصرت بيشتري از جانب خداوند است. اين تحقيق درصدد پاسخگويي به اين سوال است كه بيان داستان ابراهيم نبي، چگونه ميتواند موجب تثبيت قلب پيامبر اكرم شود. براي پاسخ به اين سوال از رهگذر تبيين و تفسير داستانِ ابراهيم نبي در قرآن و تطبيق آن داستان ها با زمان نزول آنها به پيامبر اكرم به نحوه ي تثبيت قلب ايشان پي برديم. با توجه به اين كه مربي همه ي انبيا خداست و پيامبر هم، از طرفي اولين حاكم حكومت اسلامي در جهان هست، با دارا بودن اين تثبيت و سكينه‌ي قلبي قادر خواهد بود امت خود را ، به ثبات قلب و سپس ثبات قدم در راه خداوند برساند كه رساند. با توجه به تكرار برخي آيات، درباره ي داستان هاي حضرت ابراهيم عليه السلام و تفاسير اين داستان ها نشان مي دهد كه بيان ويژگي هاي منحصر به فرد اين حضرت در قرآن و بيان داستان هايي همچون داستان آزر عموي ابراهيم و داستان هاي بشارت و انذار به ايشان در قرآن و همچنين داستان هاي ابتلائات و احتجاجات ايشان در قرآن و تكرار آنها، از جهت مشابه بودن با اتفاقات زمان پيامبر اكرم و از جهت اينكه حضرت ابراهيم جد بزرگوارشان بوده است و از جهت اينكه دين ايشان هم اسلام بوده است، مي تواند موجب تثبيت قلب ايشان شود. چرا كه همه ي اين ها نوعي علم به غيب و نصرت و ياري خداوند محسوب مي شوند، كه اميد به حركت و پيشرفت در مسير برقراري حكومت عدل الهي را هموار ميكند. الگو گرفتن از نحوه ي بيان داستان ها در شرايط مناسب خودش، به نحوي كه موثر در تثبيت باشد، يكي از يافته هاي مهم اين مباحث است.
پدیدآورندگان
  • : سطح3
  • : تفسير و علوم قرآن
  • : تهران
  • : تهران
  • : تهران - تهران - مرکز تخصصی قائم «عجل الله تعالی فرجه»