پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

زندگي انسان مؤمن متكي بر قرآن كريم و روايات معصومين - عليهم‌السلام - است خدامحوري، معادباوري و امامت و نبوّت باوري پايگاه باورهاي انسان مؤمن مي‌باشد. با تأثير و تأثرهايي كه اين باورها بر زندگي فردي و اجتماعي به هنگام گرفتاري و بيماري‌هاي فراگير بخصوص كرونا مي‌گذارند، بشر مي‌تواند به جنگ با مشكلات برود. در حوزه فردي صبر، توكّل و دعا از اهميت ويژه‌اي برخوردار مي‌شوند و در حوزه اجتماعي كمك مؤمنانه جايگاه خاص خودش را پيدا مي‌كند. درواقع تأثير اين عناصر از يك‌سو، خداپرستي انسان را عمق مي‌بخشد و اعتقاد به جهان پس از مرگ و ايمان به‌روز جزا و عقاب و ثواب، انسان را از پيروي هوا و هوس‌باز مي‌دارد و با كنترل اين غرايز حبّ مقام و مال دوستي را از انسان به دور مي‌نمايد و از سوي ديگر به زندگي انسان معنا و هدف بخشيده و تمام اتفاقات زندگي را در راستاي كمال مي‌بيند؛ بنابراين صبورانه در مسير كمال با شدائد مواجهه مي‌شود و شاكرانه تسليم تقديرات الهي مي‌گردد و اينچنين است كه تمام گرفتاريها و بيماري‌ها به آساني پشت سر مي‌نهد. از جمله اين شدائد بيماري كويد 19 بود كه ذهن و انديشه انسان خداباور را تقويت نمود و انديشه و فكر انسان غافل يا احياناً منكر را به چالش كشاند و او را متوجّه اين امور قرارداد. بشر امروز مرگ را به خود نزديك ديد و فهميد كه با اين اوضاع بايد فرصت را غنيمت شمارد و توشه‌اي براي خود مهيّا نمايد. درصورتي‌كه عدّه‌اي هم كه اين باور را نداشتند در اين روزهاي بيماري كرونا به اين امر متذكّر و متوجّه شدند. اين پژوهش با روشي توصيفي و تحليلي به نقش باورهاي مؤمنانه در مواجهه با بيماري‌هاي فراگير با محوريت كرونا پرداخت و به اين نتيجه مهم دست يافت كه ايمان برخواسته از باور ناب به خداوند و معاد تاثير عميقي در مديريت چنين رويدادي دارد؛ به گونه‌اي كه آن را در مسير قضا و قدر الهي جزء ابتلائات انساني مي‌داند كه بايد از آن تفسيري صحيح داشته باشد و با آن فعالانه و صبورانه مواجه شود نه منفعلانه و همراه با ترس و نااميدي.