پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مسئله امامت از مسائل مهمي است كه علاوه ‌برآنكه خود اصل است، با ساير عقايد اسلامي مرتبط است و مخصوصاً از اصل توحيد كه مصدر اصول ديگر است، مايه و اصالت مي‌گيرد. عقيده توحيد در ابعاد و اقسام متعددي كه دارد، خودبه‌خود عقيده به نظام الهي امامت را ـ طبق برداشتي كه شيعه از آن دارد ـ فرا مي‌گيرد، و ميزان و معيار در تشخيص هر عقيده اسلامي، اين است كه به منبع صاف و زلال عقيده توحيد اتصال داشته باشد. منظور از توحيد همان اصل بنيادين اسلام است، كه ركن دعوت همه انبيا بوده است .اين اصل اعتقادي به صورت دقيق و كامل توسط اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام تبيين شده است كه نشان دهنده رابطه توحيد و امامت است . و نشان مي دهد كه امامت شرط توحيد است. همچنين اصول اعتقادي و رابطه آنها بايكديگر توسط وارثان علوم اهل بيت عليهم السلام درك ، واكاوي و ترويج شده است. پژوهش حاضر رابطه امامت و ولايت با توحيد از ديدگاه علامه مجلسي مي باشد كه با رويكرد توصيفي تحليلي و به روش كتابخانه اي تدوين شده است.از آنجا كه توحيد به دو بخش نظري و عملي تقسيم مي شود و هر كدام از اين دو بخش زير شاخه هايي دارند . در اين پژوهش سعي شده اين رابطه رادر دو بخش توحيد نظري و زير شاخه هاي آن يعني توحيد ذاتي، صفاتي و افعالي و توحيد عملي و زير شاخه هاي آن توحيد در عبادت ، اطاعت.. از ديدگاه علامه مجلسي بررسي كنيم.