پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

آدمي در زندگي فردي و اجتماعي همواره با مشكلات فراواني دست و پنجه نرم مي كند.براي اينكه دچار لغزش نگردد و به سستي و پوچي نگرايد بايد در مسير عبوديت استوار بماند.ثبات قدم از فضائل اخلاقي به شمار مي رود كه عزت و سربلندي انسان را به دنبال خواهد داشت . خودشناسي از اركان اساسي ثبات قدم بوده و موجب درك حقيقت روح و كرامت نفس مي گردد. نقش ثبات قدم در آموزه هاي ديني به حدي است كه به عنوان ركن اساسيِ تحقق ايمان ، تكامل مؤلفه هايي از قبيل تقوا و عبوديت به آن وابسته است.حركت به سوي معبود با خودشناسي ميسّر بوده و شناخت ميزان توانايي روحي ، مشوّق انسان در پيمودن راه كمال است. تلاش در جهت حفظ ثبات قدم در مسير حق ، براي ماندن در صراط توحيد و ولايت ، تنها راه نجات بشر از وسوسه هاي شياطين است كه در سايه خودشناسي امكان پذير خواهد بود. اين پژوهش با عنوان «تأثير خودشناسي در ثبات قدم از منظر آيات و روايات»با بهره گيري از منابع نقلي و وحياني و با استفاده از روش كتابخانه اي به گردآوري اطلاعات پرداخته و به شيوه توصيفي_تحليلي ، مطالب پردازش و به رشته تحرير درآمده است. با استقصاي انجام گرفته معلوم گرديد كه طبق نصوص ديني آدمي در هر حركتي نيازمند معرفت بوده و معرفت از اركان ثبات قدم مي باشد.سودمندترين معارف،خودشناسي است و ثبات قدم از مهم ترين وصاياي معصومين «عليهم السلام»مي باشد زيرا در سايه ثبات قدم ناشي از خودشناسي آدمي طعم واقعي ايمان را چشيده و با معرفتي كه نسبت به پروردگار پيدا مي كند روح خويش را در مسير كمال پرورش داده و به رستگاري نائل مي گردد.انسان با خودشناسي به ثبات قدمي خواهد رسيد كه در اثر آن از سختي هاي مسير تهذيب نفس هراسي به دل راه نداده و با شناخت ارزش وجودي خويش ، از سردرگمي ها رها گشته و به وسيله پاكي از رذائل ، از نعمت هاي والاي الهي خصوصاً ولايت اهل بيت «عليهم السلام» بهره مند خواهد شد.