پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده مسأله اساسي كه اين پژوهش حول آن به بررسي واژگان مترادف دعاي توبه صحيفه سجاديه پرداخته،اين است كه آيا جايگزيني واژگان مترادف تغييري در معنا و دلالت كلام به وجود مي آوردبه عبارت ديگر آيا دو واژه،كاملا با يكديگر ترادف دارند به طوري كه جايگزينيشان با يكديگر موجب هيچگونه تغيير معنايي در كلام نشود يا اينكه مي توان با توجه به بافت كلام و مقوله همنشيني در صحيفه سجاديه تفاوت هايي براي آنها قائل شد به گونه اي كه اين كلمات را از حيطه ترادف تام و كامل خارج نمايد و امكان جايگزيني را از آنها سلب كند. با توجه به اين مسأله در فصل دوم كه به بررسي موضوعات معنا شناسي اختصاص داده شده است، مشخص شد كه محدوده معناشناسي در اين پژوهش در سطح واژه و درون زباني و بر اساس زبان خودكار است و همچنين در ميان روش هاي معنا شناسي كه شامل 1- معني شناسي ساختگرا و روابط معنايي2- وصف معني بر اساس بافت3- معنا شناسي تاريخي4- حوزه هاي معنايي مي باشد، فقط مي توان روش معنا شناسي تاريخي را از حيطه اين پژوهش خارج دانست.در فصل 3 واژگان مترادف كه شامل (توبة و إنابة)،(خوف و خشية)،(مُنتهي و غاية)،(ذنب و خطيئة)،(خُضوع و خُشوع)،(عفو وغفران)،(طاعة و عبادة)،(تَفضّل و تَطوّل)،(وِزر و ثِقل)،(خطيئة و سيئة)،(قبول و إجابة) مي باشند، شناسايي شده و بر اساس همنشيني مورد بررسي معنايي قرار گرفته و تقريبادر همه موارد اين نتيجه حاصل شدكه اين واژگان داراي ترادف كامل نيستند و با وجود برخي اشتراكات معنايي، مي توان تفاوت هايي براي آنها ارائه نمود