پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

از مباحث مهم و انكارناپذيري كه در علوم مختلف مخصوصاً علم روانشناسي و همه اديان بهخصوص در دين اسلام ، مورد تأكيد قرار گرفته، مبحث خودآگاهي است. ناآگاهي نسبت به خود وخالق و هدف خلقت خود، سبب بيمعنا شدن زندگي شده و فرد به پوچگرايي ميرسد. يعني با عدم تعادل روحي و رواني مواجه ميشود. زيرا از جمله عواملي كه ميتواند به سلامت رواني فرد كمك نمايد اين است كه بداند، كيست از كجا آمده و هدف از خلقتش چيست قرآن كه كتاب راهنماي انسانهاست، جهت دستيابي به خودآگاهي و حفظ سلامت روان راهكارهايي را ارائه نموده است. همانگونه كه علم روانشناسي، كه بهعنوان علمي در حوزه علوم انساني فعاليت دارد و وظيفهاش مطالعه و شناخت جنبههاي دروني و رواني انسان و عرضه راهكارهاي سازنده، در جهت نيل به اين هدف ميباشد اما چون بيشتر براساس جهانبيني مادي و اومانيستي بنا گرديده، آن را منحصر به همين دنياي مادي ميداند. اين پژوهش، به روش توصيفي تحليلي انجام شده و در صدد است، به بررسي تطبيقي نقش خودآگاهي در سلامت روان از منظر قرآن و روان شناسي بپردازد. از اين پژوهش درمييابيم كه از نظر قرآن، باارزشترين ثمره افزايش خودآگاهي، شناخت و تفكر در تمام جنبههاي وجودي خود و رسيدن به خداآگاهي است. و مسئله خودآگاهي و سلامت روان و ويژگيهاي آن دو، در قرآن و نظريات روانشناسي نشان ميدهد كه خودآگاهي و سلامت روان در قرآن بهصورت جامع و كامل مطرح گرديده و بر اساس جهانبيني الهي ميباشد. اما در روانشناسي كه بهصورت علمي و تجربي ميباشد بهعلت يك بعدي نگري آن تاكنون نتوانسته است شناخت كاملي به انسان در زمينه خودآگاهي و سلامت روان ارائه دهد. قرآن، خودآگاهي، سلامت روان، روانشناسي