پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اسلام براي استحكام بنيان خانواده قوانيني وضع كرده و زن و شوهر را به رعايت آن سفارش نموده است. آسيبي كه در عرصه اين پيوند با عدم رعايت قوانين، حقوق متقابل خانواده را به چالش مي كشاند، ناسازگاري بين زن و شوهر مي باشد، از اين ناسازگاري در اصطلاح فقه، تعبير به نشوز مي شود و فقهاي اماميه عدم تمكين، عدم حسن معاشرت و خروج بدون اذن را از عوامل تحقق نشوز زوجه و عدم انفاق و قسم ، بيتئته به زوجه را از مصاديق نشوز زن و مرد مي دانند. در جامعه امروزي با توجه به پيشرفت ارتباطات و نفوذ فرهنگ بيگانه و گرايش به تفكر فمينيستي زنان، تغيير و تحولاتي در سبك زندگي اسلامي بوجود آمده كه باعث افزايش ناسازگاري و طلاق زوجين شده است. علل برخي از اين موارد با مصاديق نشوز در تعابير فقهاي اماميه، همخواني ندارد؛ لذا تحقيق حاضر در صدد بيان مفهوم نشوز زن و مرد با رويكرد مصاديق جديد است. روش پايان نامه حاضر، توصيفي - تحليلي است و با استفاده از منابع معتبر فقهي به اين نتايج دست يافت كه نشوز در اصطلاح شرعي، خروج يكي از زوجين از اطاعت ديگري است؛ در آنچه كه بر او واجب شده است و نشوز در صورت خروج يكي از زوجين از اطاعت و تمكين ديگري اختصاص مي يابد و معصومين با توجه به آيات نشوز به ناشز بودن هر يك از زوج و زوجه به صراحت اشاره كرده اند. اردوهاي خارجي زنان، اشتغال آنان در عرصه هاي مختلف و تحميل هزينه هاي گزاف بر دوش همسر و ورود به فضاي مجازي با شرايط خاص، از جمله مصاديق جديد نشوز زوجه در عصر حاضر مي باشد؛ اعتياد، بيكاري، برآورده نساختن رفاهيات زندگي نيز از مصاديق نشوز زوج در شرايط كنوني است.