پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

خرافه واژه اي عربي بوده كه در لغت به معناي چيدن ميوه و دراصطلاح به معناي عقيده ،سخن ياعمل باطل وبيهوده اي است كه پشتوانه ي عقلي و ديني ندارد و قرآن از آن با عنوان اساطير ياد مي كند .اين نوع عقايد آن قدر با حقايق در مي آميزد كه تمايز آن ها از يكديگر دشوار بوده و براي تشخيص آن ها معيار هاي يقين آوري چون قرآن ، سنت، عقل سليم و... نياز مي باشد و درسه حيطه ي فردي ،اجتماعي و سياسي مورد تقسيم قرارمي گيرد .بايد گفت كه گرايش به خرافات در همه ي زمان ها ودوره ها وجود داشته وهمه ي جوامع سطحي از خرافات را دارا بوده اند و قرآن كريم عوامل دروني مانند ظن وگمان، جهل وناداني، نااميدي ، باوربه چيزي بدون برهان و عوامل بيروني مانندتقليد ازگذشتگان، محيط جامعه ، تبليغات و تلقين، فقر ،تاريخ و عوامل زماني ، وراثت و...را علّت گرايش افراد به خرافات مي داند و با توجّه به آثار زيان بارآن در سطح زندگي فردي و اجتماعي و سياسي مانند ، دين گريزي، اباحي گري، ضررهاي جاني ومالي، ايجاد تصويري نامطلوب از جامعه ي اسلامي و... راه حل هاي علمي مانند نهادينه شدن تدبّر وتفكر ، آزادي انديشه ، اهتمام به علم ودانش ، مستند گويي ، شناخت علل خرافات و درمان توسط معلول صحيح و راه هاي عملي مانند دعوت علما به نگهباني از دين ، دوري از تلقين بد ، توكل به خداوند متعال ، ذكرودعا ، امربه معروف ونهي از منكر ، بازگويي آثار ونتايج زيان بار خرافات ، بهره گيري از منابع گوناگون را براي درمان وپيش گيري از خرافات ارائه مي دهد.