پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انسانشناسي از جمله رويكردهاي علمي است كه همواره مورد توجه مكاتب و گرايش مختلف علمي و فلسفي قرار گرفته است. در اين ميان، دين مبين اسلام كه رسالت هدايتگري انسان را به عهده دارد براي پاسخگويي به اين نياز مهم بشري، با تعاليم اصيل الهي و وحياني، پاسخگوي دغدغه ها، سؤالات و مسائل بيشمار بشر در حوزه انسانشناسي است. همچنانكه صحيفه سجاديه به عنوان يكي از منابع اصيل اسلامي، دربردارنده ي دقيق¬ترين و غني¬ترين مفاهيم پيرامون انسانشناسي است كه با تعمّق در آن نه تنها مي توان بنيادي ترين مسائل انسانشناسي را مورد بررسي قرار داد، بلكه حتي ميتوان براساس مفاهيم آن، به لحاظ مبنايي و نظام مند، ابعاد و زواياي جديدي از اين موضوع را كشف نمود. از اين رو، در اين تحقيق تلاش شده است اين سؤال محوري مورد بررسي قرار گيرد كه: چه ابعادي از انسانشناسي در صحيفه سجاديه مطرح شده است براساس يافتههاي پژوهش كه با بهره گيري از روش تحليل-توصيفي انجام گرفته است روشن گرديد كه از منظر صحيفه سجاديه، انسان از دو ساحت وجودي «مادي و جسماني انسان» و «معنوي و روحاني انسان» برخوردار است. همچنين، انسان از ويژگي هاي وجودي مختلفي برخوردار مي باشد كه در دو حوزه ي «ويژگي هاي مثبت انساني» و «ويژگي هاي منفي انساني» قابل تقسيم بندي هستند. بُعد ديگر انسان شناسي كه در صحيفه سجاديه مطرح شده «ويژگيهاي انسان آرماني» است كه ويژگي هاي اين ساحت، در دو حوزه ي «ويژگي هاي فكري و عقيدتي» و «ويژگي هاي اخلاقي و رفتاري» قابل بخش بندي است. البته، هر يك از محورهاي نامبرده، شامل موضوعات، مسائل و عناوين مختلف و متعددي مي باشد كه در اين تحقيق به آنها پرداخته شده است.