پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده : از نگاه انديشمندان امروزه بحث از رابطه ي علم و دين و مسئله علم ديني يكي از مباحث مهم و پر چالش است چرا كه اين مسئله با ورود مباحث مربوط به جنبش نرم افزاري و اسلامي سازي علوم و دانشگاه ها رونق جديدتري يافته و مسائل و مباحث مربوط به آن به صورت جدي تر مورد بررسي و مداقه علمي قرار گرفته است . به نحوي كه بايد گفت درباره امكان توليد علم ديني ، چگونگي تحقق علم ديني ، ضرورت يا عدم ضرورت علم ديني و معيارهاي ديني بودن و ... رويكردهاي مختلفي وجود دارد . از جمله رويكرد هاي مطرح شده در اين زمينه رويكرد حداكثري از نگاه آيت الله جوادي آملي و رويكرد مبنايي-ارزشي- اجتهادي استاد مصباح يزدي است . در اين پژوهش ضمن بيان اصل امكان ، ضرورت تحقق و توليد علم ديني ، قلمرو علم ديني ، تفاوت علم ديني و غير ديني و ... به تشريح نظريه علم ديني آيت الله جوادي آملي و استاد مصباح يزدي پرداخته شده و مباني معرفت شناختي و روش شناختي علم ديني از منظر اين دو انديشمند بزرگوار بيان شده است . از منظر آيت الله جوادي آملي همه علوم اگر با معرفت وحياني و عقل برهاني معارض نباشند علم ديني محسوب مي شوند . ايشان بر اين باور است كه عقل مورد نظر دين همه مراتب عقل امروزي و حتي عقل تجربي را پوشش مي دهد . در مقابل اين نگرش ، استاد مصباح يزدي عقل ديني را فقط عقل برهاني مي داند . ايشان بر اين باور است كه دين عهده دار بيان همه علوم نيست و صرفا هر آنچه در هدايت و سعادت بشري اهميت دارد در لسان دين تبلور يافته است . بنابراين نظريه علم ديني آيت الله جوادي قلمرو دين را بيشتر از نظريه علم ديني استاد مصباح يزدي توسعه مي دهد .