پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

موسيقي و غنا از جمله موضوع هاي مورد ابتلاي همگان است؛ با اين وجود موضوع و تشخيص مصاديق غنا همچنان در ابهام و محل نزاع و كشمكش جدي متفكران حوزه فقه و از چالش هاي جدي نظام اسلامي محسوب مي شود. از طرفي دشمنان كه در كمين اسلام و مسلمين اند، از آن به نفع منافع خويش بهره جسته و با ايجاد شبهه در بين جوانان، آنان را به سمت موسيقي هاي مبتذل و سرگرمي‌هاي ناسالم سوق مي دهند و اين گونه در صدد تخريب نظام اسلامي بر مي آيند. در صورتي كه احكام اسلام تابع مصالح ومفاسد واقعي است ؛لذا هرگونه ترجيع وكشش صوتي به تنهايي سبب حرمت غنا نمي‌شود. شناسايي مصاديق غناي محرم، از غير غناي محرم و روشن شدن حقيقت موسيقي در شرع هدف اصلي نگارنده است. براي روشنگري اذهان عمومي، معانى اصطلاحات اين باب مورد بررسى قرار گرفته تا ماهيت آن كاملا شناخته شود و از طرفي مصاديق مربوطه كه از مقوله تعيين موضوع بوده، جهت تشخيص بهتر موضوع در اختيار افراد مكلف قرار داده شد. در اين ميان اجماع فقيهان با تاثر از دلائل روايي و همچنين شناخت حاصل از مصاديق روز، علاوه برحرمت موسيقي و آلات موسيقي بر حالات ديگري از حليت هم بار شده تا موسيقي چه در نوع سازي و چه در نوع آوازي آن، داراي مصاديق حرام و حلال گردد و حكم بر حرمت في الجمله غنا و جنبه‌هاي لهوي و فسق آلود آن قرار بگيرد. اين مجموعه با ماهيتي توصيفي-تحليلي، با تفصيل ميان غناي شهواني و غير شهواني ؛ غناى شهوانى و فسادانگيز را مناسب مجالس لهوحرام، و غير آن را (غير شهواني) حلال دانسته است و فقها معتقد به ورود نظر عرف عام در مصاديق موسيقي مي باشند.