بررسي مباني فقهي لعن و موارد جواز و منع آن از ديدگاه فقه شيعه و اهل تسنن
مسئله مورد بحث در اين پژوهش، شناخت ماهيت وصيت تمليكي به صورت تطبيقي و شناخت اركان و عناصر اين وصيت در فقه اماميه و قانون مدني دو كشور ايران و مصر
مي باشد وجود عناصر عرفي ايقاعات در وصيت تمليكي همچون، قصد يك طرفه براي تحقق اثر حقوقي وصيت، قصد انشاء، عدم نياز به قبول، عدم تطابق بين ايجاب و قبول و از سويي فقدان برخي اركان اصلي عقود مانند: وجود قبول، توالي ايجاب و قبول، تراضي طرفين و... موجب تقويت نظريه ايقاع بودن وصيت تمليكي مي¬شود و ادله قائلين به عقد بودن وصيت تمليكي بر اثبات ركنيت اركان عقود در وصيت تمليكي، مخدوش مي¬باشد. اما از نظر قانون مدني ايران بنا بر مواد قانوني، ماهيت وصيت تمليكي به عقد، نزديك تر است. ولي در قانون مصر ماهيت وصيت تمليكي به صراحت، ايقاع دانسته شده است هرچند كه در مباحث فقهي، پيرامون عقد يا ايقاع بودن وصيت تمليكي، ميان فقهاء مصري اختلاف نظر مي¬باشد. در خاتمه اين پژوهش با استفاده از روش جمع آوري اطلاعات به صورت كتابخانه¬اي در جهت يافتن پاسخ براي مسئله عقد يا ايقاع بودن وصيت تمليكي، انجام گرديد. علاوه بر آن با مطالعه تطبيقي ميان حقوق دو كشور ايران و مصر در رابطه با مسئله مورد پژوهش و مقايسه جايگاه وصيت تمليكي در حقوق اين دو كشور و مشي قانونگذار مصر و ايران، مي¬توان انتظار كسب نتايج مطلوبي را داشت.
كليد واژه ها:
- : سطح3
- : فقه و اصول
- : فارس
- : شيراز
- : ريحانهالنبي«س»