پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

شناخت انسان ومسائل مختلف دررابطه با اوبه قدري مهم است كه ازطريق آن مي توان به شناخت خداوندرسيد.انسان درلغت ازريشه ي «ن س ي» به معني فراموشي ونيز از ريشه ي «ا ن س» به معني الفتي كه درانسان وجوددارد ودر اصطلاح فلاسفه،انسان «حيوان ناطق» است و در اصطلاح عرفا، انسان« حيّ متألّه »است. تفسير از ريشه ي «فسر»گرفته شده ومفسران تعاريف مختلفي از تفسيربيان كرده اند و در قرآن تنها يك بار به معناي پرده برداشتن از معناي كلام و كشف و بيان بكار رفته است.تأويل از ريشه ي «أول» به معناي رجوع و بازگشت گرفته شده وبه زواياي پنهان آيات مي پردازد از «تفسير»تعبيربه ظاهرآيات مي شود و از «تأويل» اشاره به باطن آيات مي شود. «روش تفسيري»،منابع ومستنداتي است كه مفسردرتفسيرقرآن ازآنها استفاده مي كند.اين تفاسير بر پايه ي منابعي چون قرآن،روايت،عقل،علم وعرفان يا مجموعه اي از اين منابع مي باشد. رايج ترين روشهاي تفسير قرآن عبارتند از:روش تفسيرقرآن به قرآن ، روايي يا نقلي ، عقلي ، اجتهادي ، عرفاني (اشاري ، باطني) ، علمي ، جامع .مرحوم امام خميني(ره) ومرحومه بانو امين (ره) كه هردو از عرفاي واقعي بوده اند از روش «تفسيرجامع» كه شامل همه ي مواردفوق و كاملترين روش تفسيري است، استفاده نموده اند. دراين رساله موضوع «انسان شناسي» به ماهيت و ابعاد وجودي انسان شامل مباحث: آفرينش انسان،فطرت،روح،ظرفيت وكمالات معنوي او و نيز به اوصاف و ويژگي هاي انسان شامل مباحث: كرامت انسان،اختيار و آزادي،مراحل ومراتب حيات او بررسي شده وبه تحليل وتطبيق موارد اشتراك واختلاف آراي تفسيري اين دو مفسر گرانقدر درحوزه انسان شناسي پرداخته شده است.