پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دقت در آيات الهي هر لحظه دريچه اي نو به سوي معرفت انسان مي گشايد. با شمردن عوامل دوري از خوف و حزن آنها را به دو دسته تقسيم مي كنيم. عوامل اعتقادي و عوامل رفتاري. از جمله عوامل اعتقادي 1- ايمان به خداست حقيقت ايمان، تسليم كامل قلب، در برابر مافوق همه مقدسات است. ايمان به خداوند سرچشمه نيرومندي و قدرت روح است. 2- اطاعت از خداوند سبب بهره مندي از هدايت است. هدايت يعني انسان هم به هدايت ابتدايي كه از راه فطرت و از طريق انبيا و اولياست، رهنمون شود و هم با حوشن اختيارش به هدايت پاداشي برسد. 3- انسان بايد خاضعانه و خاشعانه سر تسليم به سوي پروردگارش فرود آورد. ۴- انسان پس از انتخاب راه حق بايد استقامت و پايداري داشته باشد تا موفق شود. ۵ -معتقد به معاد باشد و بداند كه مرگ دروازه‌اي به سوي جهان ديگر است و هيچ يك از اعمال او در اين دنيا بي پاسخ نيست. در حوزه رفتاري 1- تقوا داشته باشد. تقوا، حفاظت شي از هرچيز به آن زيان مي‌رساند، است. تقواي بندگي با رعايت اصول بندگي به دست مي آيد. 2- عمل صالح انجام دهد. در كنار ايمان به عمل صالح اشاره شده است و تكرار عمل صالح انسان را به مقام محسنين مي‌رساند. محسن كسي است كه كار را به بهترين شكل انجام مي دهد و نيكوكاري سيره او شده باشد. 3- شخصيت خود را به اولياي خدا نزديك كند. كساني كه بين آنان و خداوند حائل و فاصله اي نيست يعني ايمانشان به سرحد كمال رسيده و تقوا برايشان يك برنامه دائمي است. اينان نه تنها غم و اندوهي ندارد بلكه خوشبخت هستند و اين سعادتي بزرگ است. 4- در حوزه رفتار اجتماعي انفاق مالي بسيار مهم است زيرا دل انسان ها را به هم نزديك مي كند. انسان بايد براي خداوند و بدون منت و دائمي باشد. مهمترين هدف انفاق رفع اختلافات طبقاتي است. 5- نماز به پا دارد. انجام مرتب نماز باعث مي‌شود انسان همواره در تمام كارها به خداوند نظر داشته باشد و اعتماد به نفس او را بالا مي‌برد. 6- در حوزه رفتار شخصي به شهادت رسيدن ارزشمندترين مرگ به حساب مي آيد. خداوند مجاهدان ميدان نبرد را زنده مي نامد. شهيد از رهن تاريخ بيرون است زيرا بر از دست رفتني ها، پا گذاشته و به چيزي دل بسته كه از كف رفتني نيست.