پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

برّو نيكي وانجام كارهاي نيك تنهاباادعاوتوجه به ظواهرديني ثابت نمي شود وانسان هنگامي به عنوان نيكوكارشناخته مي شودكه درهرحال وشرايطي برّ ونيكي كه انجام دهد ودراعمال ورفتاراو نمودارگردد. پيش ازانجام اعمال نيك مي بايست برّ ونيكي راشناخت تابتوان به مرحله نيكوكاري رسيد .در آيه شريفه177سوره مباركه بقره حقيقت نيكي به روشني بيان گرديده است .اين آيه، برّو نيكي رابه عنوان دومحوراصلي دين ذكرنموده كه اين دومحور اصلي وريشه اي ،شامل ايمان به اصول اعتقادات ديني كه پايه و اساس دين راشامل مي شوندوسرچشمه آن ايمان به خداوندومعاد وايمان به ملائكه وكتب آسماني وپيامبران الهي مي باشد واصل دوم دراخلاق ورفتارانساني نمودارمي گرددكه نتيجه اين دواصل ،رسيدن به مقام صدق وتقوا كه همان مقام قرب نزد پروردگارمي باشد ،وبراي رسيدن به اين مقام ،لازم است كه انسان تمام اصول ونكات ديني راچه ازنظر اعتقادي وچه ازنظر عملي واخلاقي پذيرفته وبدان عمل كرده باشد . ازآن جايي كه اين آيه شريفه ،جامع ترين آيات قرآني دربيان مباحث اعتقادي واخلاقي مي باشد؛ بنابراين دراين پژوهش سعي گرديده است مباحث موجوددراين آيه موردبررسي قرارگيرد.وبراي شناخت همه جانبه اين مباحث ، ابتدابه بررسي لغوي وتفسيري آيه پرداخته شده وپس ازآن باتوجه به دواصل اعتقادي واخلاقي آيه ،هريك ازاين نكات رابه صورت مجزا موردبحث وبررسي قرارداده شود وازمنابع اعتقادي واخلاقي استفاده گرديده است .