پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

آسيب ‌شناسي تربيت ديني از مباحث مهم حوزه تعليم و تربيت است. يكي از عوامل مؤثر در تربيت ديني فرزندان، والدين هستند كه سهمي از آسيب هاي تربيت ديني فرزندان را نيز به خود اختصاص داده اند. اهداف تربيت ديني در سه بُعد شناختي، عاطفي و رفتاري قابل ترسيم است. در اين پژوهش آسيب شناسي تربيت ديني فرزندان به روش توصيفي تحليلي بررسي شده است. نتايج حاصل از تحقيق نشانگر اين است در صورتي كه والدين به شناخت صحيح تربيت ديني دست نيابند يا شناخت درست به فرزندان ارائه ندهند به تربيت ديني آنها آسيب وارد كرده اند. از مهم ترين شناخت ها، اعتقادات ديني و در ميان آن ها خداشناسي بالاترين اهميت را دارا است. تحقق امر تربيت ديني منوط به ايجاد پيوند عاطفي بين والدين و فرزندان است. كمبود محبت و احترام به فرزندان دل‌بستگي و اطاعت از والدين را در تربيت ديني كاهش داده است. از طرف ديگر افراط در محبت نيز آسيب زا و مجموع كمبودهاي عاطفي امنيت فرزندان را به خطر انداخته است. رفتار نادرست والدين يكي ديگر از آسيب هاي مهم در تربيت ديني است كه بايد به آن توجه شود. بخشي از اين رفتارها مربوط به روش هاي آسيب زايي است كه والدين در تربيت ديني به كار برده اند. والديني كه توجهي به انگيزه هاي دروني فرزندان ندارند و با تحميل آموزه هاي ديني سعي در دين‌دار شدن فرزندان دارند، روشي آسيب‌زا در پيش‌گرفته‌اند. تنبيه زياد، تشويق افراطي، تكرار سرزنش، تبعيض در رعايت حقوق آن ها و امر و نهي صريح و مكرر نيز از روش هاي آسيب زايي است كه واكنش هاي منفي فرزندان را در تربيت ديني به همراه دارد. بخش ديگري از رفتارها مربوط به نداشتن مهارت هاي لازم در امر تربيت ديني است. موانع رايجي كه بين والدين و فرزندان وجود دارد مهارت ارتباط مؤثر را دشوار ساخته است كه از مهم ترين آن ها مي توان نگرش منفي نسبت به فرزندان را نام برد. مهارت گوش دادن مؤثر، مهارتي بسيار مهم است كه گاهي والدين از آن غافل اند. همچنين والديني كه مهارت قاطعيت ندارند نيز به تربيت ديني فرزندان آسيب وارد كرده اند.