پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انسان موجودي است كه خداوند او را آزاد آفريده و در كارهايش اختيار دارد. آزادي يك مفهوم كلي و فراگيري است كه حوزه‌هاي متعدد را در بر مي‌گيرد. معني صحيح آزادي اين است كه نبايد مانع بروز استعدادهاي بشر شد زيرا انسان موجودي است كه نمي‌توان چيزي را به جبر به او تحميل كرد. او بايد با اختيار در صحنه تنازع به كمال خود برسد. دانشمندان براي واژه آزادي معاني متفاوتي را بيان كرده‌اند: بعضي آزادي را رعايت قانون و برخي ديگر معتقد به آزادي عادلانه هستند. دين اسلام شريعت را مرزبان آزادي مي‌داند و براي آزادي حدودي مطرح كرده و آزادي مطلق را نمي‌پذيرد. از طرفي طبيعت انسان زندگي در اجتماع را مي‌پسندد. بنابراين براي جلوگيري از تزاحم، لازم است قوانين جامعه را رعايت كند. در جامعه ديني علاوه بر مقررات، مردم وظيفه دارند براي پيشگيري از فساد امر به معروف و نهي از منكر كنند. اين دو فريضه از مهم‌ترين فرايضي است كه وجوب كفايي آن ضرورت دين شناخته شده كه در قرآن مجيد و روايات معصومين (عليهم السلام) به صراحت بر آن تاكيد شده است. قرآن كريم اجراي اين دو فريضه را از شاخصه‌هاي مردان و زنان با ايمان مي‌داند. اين دو موضوعي هستند كه عقل و شرع آن را مي‌پسندد. افراد با ايمان به سرنوشت يكديگر علاقه‌مند بوده و به منزله آيينه براي يكديگرند. از جمله منافع امر به معروف و نهي از منكر، اموري هستند مانند: تحكيم وحدت اجتماع، رعايت بهداشت اجتماع، پاداش‌هاي دنيوي و اخروي آن‌ها و از همه مهم‌تر آن‌كه انجام اين دو با رعايت احكام و شرايط آن زمينه‌ساز حكومت جهاني حضرت مهدي‌ (عج) خواهد بود. اين دو فريضه منافي آزادي مامور و منهي نيست، زيرا كسي كه در يك اجتماع با ديگران زندگي مي‌كند، ارتباطي بين آن‌ها ايجاد شده و نمي‌توانند نسبت به يكديگر بي‌تفاوت باشند.