بررسي تطبيقي آيه قربي و آيه اولي الامر از ديدگاه مفسران شيعه و سني(علامه طباطبايي وفخررازي و آلوسي)

شناسه محتوا : 24495

1396/10/27

تعداد بازدید : 308

بر اساس روايات شيعه و پاره اي از روايات بسيار مهم اهل سنت، مقصود از قربي در قرآن كريم اهل بيتند. نكته مهم در آيه، كلمه مودت است كه عبارت از محبت توأم با اطاعت مي باشد. مقصود از اهل بيت، گروه خاصي از خويشاوندان پيامبر اكرم(صلي الله عليه وآله وسلم) است و بارزترين مصداق ايشان علي، فاطمه، حسن و حسين(عليهم السلام) مي باشند. تمام شيعيان و اغلب دانشمندان اهل سنت معتقدند كه مصداق آيه مودت، اهل بيت پيامبرند و مودت ايشان، جزء اصول دين است زيرا به عنوان اجر رسالت از مردم خواسته شده است. البته مراد از اجر در آيه، مزد مادي نيست. بلكه اجر شأني و معنوي است كه به سبب آن راه رسالت ادامه خواهد داشت. پس منظور از مودت اهل بيت، محبتي است كه با پيروي از آنان همراه شود تا وسيله اي براي تداوم كار رسالت پيامبر(صلي الله عليه وآله وسلم) باشد و بهترين عامل وحدت مسلمانان جهان خواهد بود. از نظر فخر رازي، آل محمد، همان پنج تن آل عبا هستند و براي اثبات اين موضوع، به روايات منسوب به پيامبر(صلي الله عليه وآله وسلم) و ائمه (عليهم السلام) استناد مي كند. اما آلوسي مخاطب آيه قربي را، خويشاوندان پيامبر(صلي الله عليه وآله وسلم) مي داند. از نظر فخر رازي و آلوسي، آيه اولي الامر، حجيت قياس و ادله شرعيه (كتاب، سنت، اجماع و قياس) را به اثبات مي رساند. از نظر شيعه با تمسك به ظاهر آيه، اطاعت از اولي الامر، اطاعت از رسول خداست. مراد از اولي الامر در آيه 59 سوره نساء، امامان معصوم از عترت پيامبر خدايند. در نگاه شيعه اطاعت از اولي الامر، همه شئون حاكميت از جمله حاكميت سياسي، اجتماعي و قضايي را دربر مي گيرد.
پدیدآورندگان
  • : سطح3
  • : تفسير و علوم قرآن
  • : سمنان
  • : سمنان
  • : عصمتيه