پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مباهله به معناي تضرع و دعا كردن است و با واژه هايي چون نفرين، دعا، ملاعنه، ابتهال نزديكي معنايي دارد. آيه مباهله دلالت بر عصمت و امامت حضرت علي (عليه السلام) و اهل بيت پيامبر (صلي الله عليه و آله) دارد و تنها فردي كه صلاحيت داشته كه نبوت را در مسير حفظ و از دستبرد دنياپرستان حفظ كند امام علي (صلي الله عليه و آله) بوده است. مباهله در برابر مخالفان يك حكم عمومي است و افراد با ايمان كه از تقوا و خداپرستي كامل برخوردارند به هنگامي كه استدلالات آن ها در برابر دشمنان بر اثر لجاجت به جايي رسد از آن ها دعوت به مباهله مي كنند. و اين مسئله نزد اهل بيت (عليهم السلام) و صحابه و علماي اماميه امري قطعي و ترديد ناپذير است. خداوند متعال در قرآن كريم آيه¬ي مباهله را براي تأكيد بر عصمت اهل بيت(عليهم السلام) نازل كرد و اين نشان مي دهد كه عصمت و امامت اهل بيت (عليهم السلام) داراي نتيجة كمي نيست در غير اين صورت خداوند آيه مستقلي را هم نازل نمي كرد و آن را به عنوان اجر رسالت قرار نمي داد. اما در مصداق مباهله در بين مفسران شيعه و سني اختلاف نظر دارد. شيعه مصداق مباهله را پيامبر و اهل بيت آن حضرت مي دانند ولي مفسران سني افراد ديگري را مصداق مباهله مي دانند در اين ميان برخي از سني ها نيز با شيعه هم عقيده هستند و مباهله را واجب و به عنوان اجر رسالت قرار داده و موجب بقاي دين مي دانند. مباهله چنان ارزشمند است كه در روايات شيعه و سني بدان اشاره شده است و به خوبي بيانگر اين حقيقت است كه خداوند در قرآن كريم آيه مباهله را به عنوان سند زنده اي براي عظمت اهل بيت (عليهم السلام) مطرح كرده است. كليد واژه ها: بهل، لعن، اهل بيت، فريقين.