پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در نظر شيعه امامت امتداد نبوت و از اصول دين و از مهم¬ترين اعتقادات است كه بايد به درستي و بنيادين شناخته شود تا بتوان از نظر ديني به كمال مطلوب دست يافت و با قبول اين اصل و بكار بستن دستورات ائمه معصوم عليهم السلام در راه رستگاري و فوز عظيم قدم برداشت. انسان در مسير شناخت امام با ديدگاه¬هاي مختلف كلامي- فلسفي يا عقلي و نقلي روبروست كه هر كدام بر اساس نظر خود شناخت خاصي به فرد خواهد داد؛ در اين ميان بررسي دو ديدگاه نقلي و در مقابل آن ديدگاه عقلي مي¬تواند فرد را در مسير هدايت ياري نمايد. پس از بين ديدگاه نقلي نظر شيخ مفيد و در ديدگاه عقلي نظر علامه طباطبايي مورد پژوهش قرار گرفت، تا ديدگاه شيخ مفيد و علامه طباطبايي در مساله امامت دانسته شود. پس با روش توصيفي، تحليلي و سبك فيش¬برداري، كتاب¬خانه¬اي به اين موضوع پرداخته شد؛ تا دريافتي موثر حاصل گردد مبني بر اين كه شيخ مفيد، علي¬رغم تبيين مقام رفيع امامت چنين رسالتي را براي امام قائل نيست، كه امام عصمتي تام و در تمام طول عمر خود دارد و ديگر اين كه ايرادي ندارد امام كار مستحبي را فراموش كند يا آن را به تاخير اندازد؛ اما علامه طباطبايي با توجه به جايگاه واسطه فيضي امام در عالم تكوين بزرگترين رسالت امام را هدايت¬گري و رسانندگي به كمال مطلوب مي¬داند (دست انسان را گرفته و به مقصود مي¬رساند) و براي امام عصمت تام و كامل را مد نظر دارد و علم او به هستي را علمي حضوري مي¬داند.