پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده مساله ي خودفراموشي به معني اين است كه انسان راه سعادت خود را گم كند و هم در دنيا و هم براي آخرت سود و زيان خود را نداند .همه جهانيان شايد به اين باور باشند كه عده اي در دنيا خود و خير و صلاح خود را فراموش كرده و گمراه هستند. در قرآن كريم آيه 19 سوره حشر صريحاً مي فرمايد: خودفراموشان در اثر اينكه خدا را فراموش كردند خداوند هم نفس خود اينها را يعني چگونه بودنشان و چگونه زيستن و چگونه بايدشان را از يادشان برده است لكن اين بي خودي و خود گم كردن و خود شيطاني و ناخود را به جاي خود ملكوتي نشاندن اضلال كيفري فاسقان است كه بر اثر اعمال بد و فراموش كردن پروردگار دامن گيرشان مي شود. پس اين اضلال و كيفر متأخر از عمل بد و خدا فراموشي مي باشد نه متقدم بر آن . يكي ديگر از عوامل خودفراموشي كه در اين عصر و زمان بيشتر انسان ها به آن گرفتار شده اند و از راه الهي دور مانده اند فراموش كردن نفس خودشان و نظام جهان است اين فراموشي عبارت است از عدم قوه و نيروهاي مافوق تجربي ؛ اين قوا عبارت است از تفكر صحيح، الهامات، سلامت ذهن، روياها به ويژه روياي صادق كه روياي صادق بيشتر ذهن و شعور انسان را رهنمون به سوي شناخت مافوق الطبيعه و عالم معنوي مي نمايد و اين باعث توجه او به جهان غيب و وارستگي از جهان ماده است زندگي شيرين و لذايذ مادي مايه فراموشي و غفلت انسان است و سبب مي شود كه انسان در لذايذ مادي و علايق نفساني و خوشي چند روزه ي دينوي، به هيچ عنصر اخلاقي و فضليت انساني توجه پيدا نكند. در اين پژوهش سعي شده از آيات و رواياتي كه زنگ بيدار باش انسان به سوي تعاليم الهي و عالم معنويت است استفاده گردد از روانشناسي جديد استفاده شده كه چگونه فردي كه خود و خداي خود را فراموش مي كند به سوي منهيات مثل مصرف الكل و مواد مخدر مي رود و زيان هايي مانند يادزدودگي و امراض ديگر عارضش مي شود.