پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده: پس از جنگ جهاني دوم به دنبال آسيب هاي فراواني كه جامعه جهاني از جنگ ديده بود ، مسئله حقوق بشر مورد توجه جهانيان قرار گرفت واسناد متعددي در اين راستا تنظيم وبه تصويب دولت ها رسيد.اسناد مذكور با مبنا قرار دادن كرامت انسان ،شماري از حقوق انساني را به رسميت شناختند .در اين ميان از آن جا كه مجازات هاي بدني ،مجازات هاي خشن،غير انساني و موهن تلقي شدند باآن مخالفت شده،تلاش هاي بسياري براي الغاي آن برداشته شد. در اين اسنادبا مبنا قرار دادن كرامت انساني وبابه رسميت شناختن حق حيات به طور كنايه يا صريح مجازات هاي بدني ممنوع شده اند. امافقه اماميه ،اگرچه به حقوق بشرتوجه ويژه اي نموده وبراي انسان،كرامت ذاتي قائل است،امابقاي اين كرامت رادر گرو انجام وظايف بندگي مي داند.مجازات هاي بدني نيزاصولاً براي كساني قرار داده شده كه كرامت خود يا ديگران راناديده گرفته اند. اگرچه هر دوديدگاه،براي انسان كرامت ذاتي قائل است وبامجازات هاي غير قانوني وغير انساني وموهن مخالفت مي كنندوحق حيات رابه رسميت مي شناسند،اما تفاوت هاي ماهوي بين آن دودر مباني،منابع ،اهداف وضمانت اجرا ي مجازات هاوتعريف كرامت انساني به پذيرش يارد مجازات هاي بدني منجر ميشود . كليد واژه ها عبارت انداز:مجازات بدني، فقه ،اسناد حقوق بشري،كرامت انساني،خشونت شكنجه.