پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده در طول تاريخ بشر ـ دوستدار جاودانگي ـ از گذشته هاي بسيار دور نشانه هايي از باور به معاد و زندگي باز پسين به چشم مي خورد، هم چنين معاد از اصول بنيادي اديان آسماني است كه با توحيد فطري پيوندي ناگسستني دارد. آيات الهي قران مجيد به طور بسيار گسترده ابعاد و زواياي مختلف معاد و سرنوشت آينده جهان هستي را به تصوير كشيده است. اين موضوع در سوره مباركه يس، با ظرافتي خاص بيان شده و تقريباً به همه مؤلفه هاي آن ـ هر چند كوتاه ـ اشاره دارد. پژوهش حاضر به سير معاد در اين سوره مباركه پرداخته و دريك بازنگري كلي بر اساس روند آيات، مؤلفه هايي چون زنده شدن مردگان، كتابت و احصاي اعمال، فرشتگان نويسندگان بزرگوار، رسولان شهر انطاكيه، برزخ و زندگي برزخي، مجازات الهي، مرگ عمومي(صور اول)، معاد جسماني، اثبات معاد جسماني از نظر علمي، همايش همگاني رستاخيز، جلوه عدالت الهي، تجسم اعمال، ضيافت الهي، جهنم آتشين، دوستي آب و آتش در پديده بوته هاي آتشين(بوش فايرز)، برهان عقلي بر معاد، فطري بودن معاد، برزخ و زندگي برزخي، حشر و احضار عمومي، آيت الهي در زنده كردن زمين مرده، پرسش استهزا گونه منكران معاد، برهان عقلي، دشمن آشكار(خصيم مبين)مورد بررسي قرار گرفته است. سپس به تفسير الميزان با دقت نظر علامه طباطبايي و تفسير في ظلال القرآن با همه وسعت ديد سيد قطب مراجعه و موارد فوق بررسي و آراء اين دو مفسر بزرگ در اين آيات و آيات مشابه استخراج و با يكديگر تطبيق شده است. يافته هاي اين اثر نشان مي دهد كه درمورد بسياري از بحث هاي فوق، علامه طباطبايي و سيد قطب نظراتي بسيار نزديك و مشابه دارند؛ اما در مورد كتابت و احصاي اعمال، آيت الهي در زنده كردن زمين مرده، دشمن آشكار(خصيم مبين)، تجسم اعمال و آتش در درخت سبز، نظراتي متفاوت از اين دو مفسر ديده مي شود. كليد واژه ها: قرآن، معاد، الميزان، في ظلال القرآن، يس