پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

به گزارش روابط عمومی مدرسه علمیه نرجس سلام الله علیها یزد، در این کرسی طلاب در دو گروه موافق و مخالف با حضور خانم خوشبین استاد داور کرسی ، پیرامون موضوع ورود لوازم آرایشی به ایران به بحث وگفتگو پرداختند.
موافقین ورود لوازم آرایشی به ایران معتقدند : تقاضای زیاد بازار و عدم توان کشور در تولید لوازم آرایشی جهت پاسخگویی به تقاضا، عدم مرغوبیت مواد تولید شده  و همچنین عدم داشتن دانش کافی برای تولیدات  با کیفیت  باعث می شود راه برای ورود این محصولات به کشور باز باشد. از طرفی  واردات لوازم آرایشی نسبت به خرید دانش و تجهیزات تولید ی آن، دارای صرفه اقتصادی بیشتر است.
تجربه نیز نشان داده هرگاه جلو واردات محصولی گرفته شود قاچاق آن محصول بیشتر می شود یعنی بسته شدن راه قانونی برابر با باز شدن راه خلاف و نیز ورود محصولات نامرغوب و مضر از این راه است، به همین دلیل ما در ایران هیچ یک از برندهای با کیفیت خارجی را نمی شناسیم و نمی بینیم.
مخالفین ورودلوازم آرایشی به ایران معتقدند: برای خودکفا شدن مدتی باید سختی کشید.آمار نشان می دهد 30% لوازم آرایشی موجود در ایران تولید داخل است که البته جواب گوی 17 میلیون مصرف کننده نیست اما به هر حال می توان به جای هزینه کردن برای واردات ،جهت افزایش و گسترش تولیدات داخلی هزینه کرد .همچنین می توان به دلیل وجود سرب در محصولات آرایشی که هر چه بیشتر باشد با دوامتر و خوش رنگ تر نشان می دهد ونیز وجود پارابن که  برای سلامتی بسیار مضر هستند ، به تولید محصولات طبیعی داخلی با قیمت مناسبتر و بدون ضرر پرداخت و از ورود محصولات بی کیفیت قاچاق نیز جلوگیری کرد ؛محصولاتی که از چربی شیر ،رنگ طبیعی گلها و گیاهان و خوش بو کننده های موجود در عطاری ها تهیه می شود .
 گروه مخالف در ادامه بیان کردند: از طرفی باید این فرهنگ را به مردم آموخت که هر زمان به بیماری پوستی دچار شدند قبل از مزمن شدن به پزشک مراجعه کنند تا مجبور نباشند با استفاده زیاد از لوازم آرایشی آن را بپوشانند ؛ همچنین باید به ایشان و نیز فرزندانمان بیاموزیم هر کس با هر قیافه و زیبایی و زشتی که دارد باید مورد پذیرش عمومی باشد تا مجبور نباشد برای داشتن این پذیرش به این لوازم روی بیاورد.
در پایان استاد داورخانم خوشبین به جمع بندی نظرات پرداختند:  رفع بخشی ازمشکلات مربوط به لوازم آرایشی به دولت و بخشی به افراد جامعه برمی گردد.  سهم دولت عبارت است از : جلوگیری از ورود و پخش برندهای نامرغوب آرایشی ، جلوگیری از واردات بی رویه مواد مرغوب، جلوگیری از قاچاق، حمایت از تولید کنندگان داخلی ، واردکردن دانش و مواد اولیه مرغوب در ایران است .
 وی در ادامه به بیان سهم افراد جامعه  در رفع این مشکل پراخت و گفت : آموزش وعمل به فرهنگ پیشگیری قبل از درمان ، همچنین فرهنگ درمان به موقع به جای پوشاندن کاذب، ونیز فرهنگ پذیرش افراد با هر خلقت و ظاهری که باید در تربیت فرزندان مورد توجه قرار گیرد.
به هر حال نمی توان انتظار داشت مرزها را به صورت کامل به روی لوازم آرایش بست ولی نیازمند نظارت و کنترل است.