-دراین جلسه، پژوهش تلاشی برای "فهم واقع"دانسته شد، نه صرفاً گردآوری اطلاعات.استادخانی بیان داشتندمشکل علوم انسانی ما، تقلیدازالگوهای غربی انسانمحورو تجربهگراست ،درحالیکه عقل و وحی باید پایهی پژوهش باشد.
-ایشان نقد را جزئی ازفرایندپژوهش دانست واضافه کردندنقد یعنی دیدن و سنجیدن برای اصلاح خطا.نقد واقعی بایدآگاهانه،مستندومنصفانه باشد و بر پایهی عقل،قرآن وروایت شکل گیرد.نیت خالص است که باعث برکت وروشنایی مسیر پژوهش می شود،بدون نیت الهی، پژوهش به رقابت وخودنمایی تبدیل خواهدشد.
-استاد افزودند نقدباید متوجه اندیشه و متن باشدنه شخصیت افراد،زیرا هدف آن رشدعلمی است نه تخریب.پژوهشگر متواضع ازنقداستقبال میکند،آن را نشانهی لطف الهی میداند.بر اساس آیه ۱۸ سوره زمر «الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه»،پژوهشگربایدسخنان مختلف را بسنجدو احسن را برگزیند، یعنی پژوهش مبتنی برمقایسه و عقلانیت است نه تعصب.
-درادامه،ایشان فرق بین نقد و تخریب را تشریح نموده و به بیان انواع نقد ومعیارهای آن پرداختند،و«تفکر»را بعنوان زیربنای همهی نقدها دانسته وعنوان کردند کسی خوب نقدمیکند ،که اهل اندیشهی پیشین وپرسشگری باشد.
استاد در پایان راهکار گسترش روحیه ی نقادی صحیح درمحیط های علمی را، آموزش اندیشهورزی ازکودکی عنوان نمودند.
این نشست باپاسخ به پرسشهای طلاب خاتمه یافت.
