دراین کارگاه بخشهایی از فیلم پایتخت ۷ پخش ومورد نقد وبررسی قرار گرفت .
استاد قربانلو درابتدا اشاره نمودند، رنج ومصیبت دو مقوله متفاوت هست، مصیبت دراین دنیا باعث رشد وتعالی انسان می شودومنشا آن از طرف خداوند هست که فرماید« الذین اذا اصابتهم مصیبه قالوا انا لله و انا إلیه » ،اما رنج سختیِ خودساخته ای است که ثواب هم نداردلذا رسانه جای این دو را برای ما عوض می کندو به گونه ای رنج رانشان می دهد که برای رهایی از آن باید همانندسازی منفی کرد پس به پوچی می رسیم ،درصورتی که درمقابل رنج باید درون نگر واصلاح طلب باشیم.
چنانچه دراین فیلم می بینیم شخصیت بهتاش بجای پذیرفتن اشتباهات واصلاح، آن را به دیگران هم نسبت می دهد (اگر من چیزی نشدم شما هم چیزی نشدید )واین یعنی پذیرش شکست ودفاع از آن که به مرور درجامعه تبدیل به یک بیماری اخلاقی می شود وآنچه غلط است به دیگران تعمیم داده شده وبه آنچه درست است پرداخته نمی شود و جای ارزش وضد ارزش عوض می شود.
ایشان درادامه افزودند وقتی بجای حل مشکلات، فقط بوجود مشکل پرداخته شودجامعه توسط رسانه ها بسوی ناامیدی ورسیدن به بن بست هدایت می شود.
استاد درپایان بیان نمودند که رسانه از طریق همین نفوذ درذهن مخاطب آرام آرام در لایه های زندگی مردم وفرهنگ آنها تاثیر می گذاردوبا آموزش دیدن در زمینه سواد رسانه می توان این تاثیر در جامعه را درمسیر درست هدایت کرد.
