طلبه سطح 3 رشته تفسیر و علوم قرآنی خانم سیده پریسا موسوی درخصوص پایان نامه خود اینگونه توضیح داد: آنچه در این تحقیق ارائه شده، بررسی آثار تربیتیِ فردیِ عبادت، با روشِ توصیفی تحلیلی، در زندگی دنیایی و آخرتی انسان است. عبادت، نه یک عمل عضلانیِ صرف، بلکه ترکیبی از عمل عضلانی و اراده و قصدِ قلب است. در این پژوهش به آثار تربیتی فردی عبادت هم در قرآن و هم در صحیفه سجادیه پرداخته شده است. این آثار بر قلب و روحِ انسان خودنمایی می‌کند. چون جنبه جسمانی انسان متاثر از جنبه روحانی اوست، لذا این عبادت که هویت ترکیبی دارد، هم بر جنبه دنیوی و هم بر جنبه اخروی انسان، آثار متعدد می‌گذارد. از جملهی این آثار، ادب شکر‌گزاری از خدا و ولی نعمت خود، برگشت موفق از لغزش، مصون ماندن از شیطان، تبعیت از انسان کامل، رشد روحی و تبدیل سیئات به حسنات، را می توان، نام برد.
وی در ادامه بیان کرد:انسانی که دارای روح تعبد باشد در مقابل خداوند تسیلم است، چرا که برای خود استقلالی نمی‌بیند، لذا همواره سعی می‌کند به خدا توکل و تکیه داشته باشد. این روح خود رسته و متعبد همواره در یاد خدا و معبودش است و جز از خدا نمی‌خواهد و امور خود را به قادر متعال تفویض نموده است، لذا خداوند نیز همیشه هوای بنده مخلص خود را داشته و او را به دشمن خود وانمیگذارد و معاش و زندگی او را تامین می‌کند.
در انتها موسوی گفت: انسان متعبد چون عاشق خداست از عبادتش لذت می‌برد و علاقه ای به دنیا ندارد. او از خدا خائف است و فقط با اولیای الهی انس می‌گیرد. آیات متعدد قرآنی در مورد عبادت و آثار مختلفش وجود دارد و اهل بیت (علیهم السلام) نیز به تبع قرآن در این زمینه به عبارات مختلف، مطلب بلندی فرموده اند، از جمله صحیفه سجادیه که مملو از معارف الهی در این زمینه است.
