مازندران اا ریحانه الرسول(س) اا جویبار

برگزاری نشست علمی

شناسه خبر : 149575

1403/08/22

تعداد بازدید : 5

برگزاری نشست علمی
مردمِ ولایت پذیرِ مازندران همزمان با ورود اسلام به ایران از ارادتمندان به خاندانِ عصمت و طهارت گشته و اعتقاد داشتند که سادات، اولا به حکومت هستند.

دکتر محمد گلدوست استاد دانشگاه مازندران و کارشناس دینی:
  ارادتِ مردمِ ولایت پذیرِ مازندران به خاندانِ پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اعتقاد به اَرجحیتِ سادات برای حکومت و رهبری
  دکتر محمد گلدوست استاد دانشگاه مازندران و کارشناس دینی صدا و سیما گفت:
 مردمِ ولایت پذیرِ مازندران همزمان با ورود اسلام به ایران از ارادتمندان به خاندانِ عصمت و طهارت گشته و اعتقاد داشتند که سادات، اولا به حکومت هستند.
 به گزارشِ پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، دکتر محمد گلدوست استاد دانشگاه مازندران و کارشناس صدا و سیما، در نشستِ علمی_تخصصی با عنوان "پذیرش و تعامل مردم طبرستان با حکومت علویان"  که به مناسبت گرامی‌داشتِ هفته مازندران توسط معاونت فرهنگی و پژوهشی حوزه علمیه استان مازندران و همکاری مدرسه علمیه تخصصی ریحانه الرسول سلام الله علیها شهرستان جویبار با حضور طلاب و مبلغین در فضای مجازی قرار برگزار گردید، ضمنِ اشاره به وطن دوستی و ارادتی که مردم مازندران از گذشته به خاندانِ اهل بیت علیهم السلام داشتند، اظهار کرد:
  مازندران از دیرباز مَهدِ تَشَیُّع و حضورِ علویان در این خاک بوده است که ارادت مردم این دیار به خاندان اهل بیت علیهم السلام نشأت گرفته از ایمانِ قلبی مردم و حُبِّ آنها به وطن است .
  دکتر گلدوست در ابتدای سخن به بیان چگونگی شکل گیریِ حکومتِ علویان در مازندران پرداخت و گفت:
  بعد از لشکرکشی خلیفه دوم به ایران و فتح این سرزمین در دورانِ یزدگرد سوم، مازندران به دلیلِ موقعیتِ جغرافیایی که پوشیده از جنگل و کوهستان و دریا بوده به دست اعراب نیفتاد و حتی زمانِ بنی امیه و بنی عباس هم این سرزمین از مرکزِ حکومتِ آن روز دور بود.
  استاد گلدوست با تاکید بر این مسئله که بیش از ۹۹ درصد مردم مازندران شیعه هستند بیان کرد:
  مردم مازندران همزمان با ورودِ اسلام به ایران، ارادتِ خاصی به خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله پیدا کرده بودند و در منابع تاریخی هم آمده که مثلاً بعد از قیام کربلا و شهادت سالار شهیدان امام حسین علیه السلام، مردمِ سیستان و بلوچستان علیه یزید دست به قیام زدند.
 از طرفی مازندران به دلیل موقعیتِ جغرافیایی مناسب که سرزمینِ آبادی بود، محلِ اقبالِ علویان به این منطقه بود تا جایی که ۱۳۱۲ امامزاده در مازندران وجود دارد که شجره ی طیبه ی این بُقاعِ متبرکه برمی‌گردد به آقا امیرالمومنین علی علیه السلام، حسنین علیهما السلام و موسی بن جعفر و امام سجاد علیهما سلام.
 یکی از دلایلِ سکونتِ مردم مازندران در خراسان، وجود و حضورِ امام علی بن موسی الرضا علیه السلام در توس بود که بعد از شهادت این امامِ هُمام، بسیاری از علاقه‌مندان به خاندانِ اهل بیت علیهم السلام به مازندران آمده و یک دژ عظیم و مستحکمی ایجاد کردند که هرگاه خلفای عباسی یا امویان به آن حمله می‌کردند شکست می‌خوردند.
 دکتر گلدوست در ادامه به تشکیلِ اولین حکومتِ علویان در سرزمینِ شرقِ اسلام یعنی مازندران اشاره کرد و گفت:
 استقرارِ حکومتِ علوی در مازندران در سال ۲۴۳ ه ق بود که البته چند سال بعد یعنی در سال ۲۵۰ ه ق، نخستین حکومتِ شیعی و علوی در مازندران شکل گرفت. حکومت علوی یعنی زیدی مَسلَک که چهار امامی بودند. زیرا کسانی که حکومتِ علوی را در ایران تشکیل دادند از فرزندانِ امام سجاد علیه السلام یعنی زید و فرزندانش بودند که تا سال ۳۱۶ قریب به ۶۰ سال حکومتشان دوام داشت.
  استاد گلدوست کارشناس دینی صدا و سیما همچنین به اقداماتِ انجام شده برای تشکیلِ حکومتِ علوی در مازندران اشاره کرد و گفت:


 ظرفیتِ علوی پذیری در شهرهای مختلف مازندران که نقطه ی ثِقلَش آمل، چالوس، کلاردشت و... بود موجب شد که حسن بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب به همراه برادرش محمد بن زید، اولین حکومتِ علوی را در مازندران تاسیس کنند که کیفیت حکومتشان هم بسیار عالی بود و بعد از این دو برادر حسن بن علی و حسن بن قاسم دو حاکمِ دیگر حکومت علوی در مازندران بودند.
وی در ادامه به بیانِ خُلق و خویِ پسندیده‌ای که در وجودِ مردم مازندران ریشه دارد پرداخت و گفت:
 مردمانِ این سرزمین  انسان‌هایی خوشرو، خونگرم و سفره‌دار بودند که به راحتی اسلام را پذیرفتند و علاوه بر آن مازندران سرزمینی عالِم پرور است که مردمش به خوش اخلاقی، دیانت، غیرتِ دینی و دفاع از وطن شُهرت دارند. به ویژه غیرت دینی مردم مازندران که اعتقاد داشتند ساداتِ پیامبر صلی الله علیه و آله اُولا به حکومت هستند و این نشان از ولایت پذیری آنان دارد.
 استاد گلدوست دوران طلایی ۴ حاکمِ علویان را دوره ی حسن بن علی و حسن بن قاسم دانسته و اظهار کرد:
 حسن بن علی شخصیت ممتازی بود که به مساجد و تقویت آن اهمیت داده و حتی مدرسه ی علمیه‌ای در کنار هر مسجد همراه با کتابخانه تاسیس کرد.
 وی همچنین افزود:
 این حاکمِ ارزشمندِ علوی؛ عدالت محور بوده که علاوه بر اصلاحِ فرهنگی و اعتقادی و ساختنِ اقتصاد جامعه که مورد رضایت مردم بود، یک حاکمِ معنویِ دارای رأفت و مهربانی بود که حتی در قبالِ خیانتی که حسن بن قاسم به او کرد، وی را بخشید و او را در حکومت‌داری دخیل کرد.
ولی سرانجام حسن بن قاسم که فردی دنیا مدار و راغب به مسائل مادی بود، حکومت را به دست گرفت که با دخالت و کارشکنیِ خائنان و وطن فروشانِ طبرستان، کم کم از اُبُهَتِ و معنویتِ علویان کاسته گردید تا اینکه در سال ۳۱۶ حکومتشان به پایان رسید.