مازندران اا ریحانه الرسول(س) اا جویبار اا

برگزاری نشست علمی

شناسه خبر : 149571

1403/08/22

تعداد بازدید : 4

برگزاری نشست علمی
حضرت زهرا سلام الله علیها برای برملا شدنِ حقایق و مبارزه با غاصبانِ حکومت، از سلاحِ گریه بعد از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله استفاده می‌کردند.

حجت الاسلام والمسلمین سید زین الدین رشید کوهستانی:
 گریه‌های حضرت زهرا سلام الله علیها، نوعی مبارزه ی سیاسی با غاصبانِ حکومت بود.
  حجت الاسلام والمسلمین سید زین الدین رشید کوهستانی کارشناس مرکز شیعه شناسی قم گفت:
حضرت زهرا سلام الله علیها برای برملا شدنِ حقایق و مبارزه با غاصبانِ حکومت، از سلاحِ گریه بعد از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله استفاده می‌کردند.
  به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، حجت الاسلام والمسلمین سید زین الدین رشید کوهستانی استاد مرکز شیعه شناسی قم در دوازدهمین نشست مجازی که با حضور طلاب و مبلغین سطح ۲،۳،۴ مدرسه علمیه تخصصی ریحانه الرسول سلام الله شهرستان جویبار برگزار گردید، با توجه به در پیش بودنِ ایام فاطمیه و شبهاتِ رایجی که در زمینه ی مسائلِ مربوط به شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها وجود دارد گفت:
 در طولِ تاریخ، برخی از وقایع، زمان‌های وقوعِ آن دقیق مشخص نیست و قولِ مُستَدَل و مُتقَنی در مورد آن وجود ندارد فلذا مورخان از بینِ اقوالِ مطرح شده، آن قول و نظری که هم تعدادِ بیشتر و هم راویانش به راستگویی شهرت دارند و نیز بر اساسِ تَقَدُّمِ زمانی، یک یا دو روایت را مورد توجه قرار می‌دهند.
  وی در ادامه تشریح کرد:
 یکی از این وقایع، شهادتِ حضرت زهرا سلام الله علیها است که دو قول وجود دارد:  یکی ۷۵ روز بعد از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله و یکی دیگر ۹۵ روز بعد از آن نقل شده است که نقل دوم شهرت بیشتری بین علمای شیعه دارد.
  استاد کوهستانی در مورد دهه ی فاطمیه گفت:
 در سیره ی علما در طولِ تاریخ، دهه فاطمیه وجود نداشته ولی بستگی به عُرفِ مناطق دارد که گاهی طبقِ عُرف از فاطمیه اول تا فاطمیه دوم را مراسمِ روضه و سوگواری برپا می‌کنند.
 وی همچنین به دهه ی محسنیه نیز اشاره کرد و افزود:
 دهه ی محسنیه نیز سابقه ی تاریخی ندارد و در سیره علما هم وارد نشده است و اینکه چند روز بعد از شهادتِ پیامبر صلی الله علیه و آله، هجومِ غاصبانِ حکومت به درِ خانه حضرت زهرا سلام الله علیها موجبِ شهادت و مجروح شدنِ حضرت محسن علیه السلام شده؛ در آن اختلافِ نظر است و باید طبقِ اسنادِ تاریخی مورد بررسی قرار بگیرد.
  حجت الاسلام والمسلمین کوهستانی در تحلیل شبهه فوق اظهار کرد:
  بر اساسِ شواهد و قرائنی که وجود دارد حمله ی غاصبانِ حکومت به بیتِ مولا امیرالمومنین علی علیه السلام، ۴۰ تا ۴۵ روز بعد از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله اتفاق افتاد که طبقِ آنچه در تاریخ به آن اشاره شد این هجوم در سه نوبت انجام گرفت که اولین مرحله در همان روزِ شهادتِ پیامبر صلی الله علیه و آله و قبل از غسل و کفن و دفن بود.
 البته هجومِ اول صرفاً برای تهدید و هشدار و گرفتن بیعت از امیرالمومنین علیه السلام بود ولی در هجومِ سوم که ۴۰ تا ۵۰ روز بعد از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله بود با شدت و تحکم بیشتر و آتش زدن خانه حضرت زهرا سلام الله علیها بود.
استاد کوهستانی کارشناس مرکز شیعه شناسی در قم به یکی از دلایل موجود در به شهادت رسیدن حضرت محسن علیه السلام در هجوم مرحله سوم اشاره کرد و گفت:
  طبقِ اسنادِ تاریخی بعد از شهادتِ پیامبر صلی الله علیه و آله؛ حضرت زهرا سلام الله علیها تا ۴۰ شب به درِ خانه ی مهاجر و انصار می‌رفت و واقعه غدیر و جایگاه امامت حضرت علی علیه السلام را بر آنها تجدید می‌کرد که اگر آن جراحت‌ها را داشت طبیعتاً نمی‌توانست هر شب به درِ خانه‌ها برود و علاوه بر آن، قرینه ی دیگری که داریم این است، در منابع تاریخی آمده که حضرت زهرا سلام الله علیها در آن ایام بل اقتدار و اُبُهت همچون پیامبر صلی الله علیه و آله راه می‌رفت یعنی جراحت جسمی نداشت پس می‌توان نتیجه گرفت آن هجومی که منجر به شهادت حضرت محسن علیه السلام و در نهایت شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها شد در مرحله سوم و بعد از ۴۰ روز بعد از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله بود و دهه محسنیه بلافاصله بعد از پایان ماهِ صفر قابل استناد نیست.
حجت الاسلام والمسلمین کوهستانی به پاسخِ شبهه ی دیگر پرداخت که منظور از اول ظالم در زیارت عاشورا چیست؟ وی در پاسخ به این شبهه اظهار کرد:


  طبقِ توصیه ی بزرگان و علمای دین، چنانچه به هر دلیلی امام معصوم علیه السلام از فردی اسم نمی‌برند ما هم به طریقِ اولی، نباید دنبال مصداق باشیم. چون اگر مصلحت و ضروری بود کسی عالم‌تر از امام معصوم علیه السلام نبود که مصداق بیاورد پس در این زمینه باید مطیع بوده و دنبال یافتن مصداق نباشیم .
وی در ادامه به شبهه ی حق الناس بودنِ گریه های حضرت زهرا سلام الله علیها بعد از شهادتِ پدرشان اشاره کرد و گفت:
اگر در فلسفه و ماهیتِ گریه ها و سخنان حضرت زهرا سلام الله علیها در کنار قبر پدرشان دقت کنیم می‌بینیم که این گریه ها نوعی مبارزه و اعتراض به سیاست‌های غاصبانِ حکومت بود و از طرفی، افرادی که این اعتراض را می‌کردند مردم عادی نبودند بلکه کسانی بودند که این گریه‌ها و زاری‌های حضرت زهرا سلام الله علیها که موجبِ برملا شدنِ بسیاری از حقایق می‌شد برایشان قابل تحمل نبود. چون منجر به آگاهی مردم نسبت به غصبِ حکومت و حقانیتِ ولایت علی بن ابیطالب علیه السلام بود.
 علاوه بر این دلائل؛  خواسته ی آنها برای ساکت کردنِ گریه‌های حضرت زهرا سلام الله علیها این بود که یا روز گریه کند یا شب، در حالی که شب زمان استراحت و آرامش مردم است. پس این پیشنهادشان جای شک و شبهه دارد چرا که حتی بیت الاحزانی را که حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام در خارج از محلِ سکونت، بنا کردند آن را هم خراب کردند.
پس می‌توان گفت گریه‌های حضرت زهرا سلام الله علیها نوعی مبارزه سیاسی بود.
   استاد کوهستانی در ادامه به تهدیدِ حضرت زهرا سلام الله علیها نسبت به غاصبانِ حکومت اشاره و تصریح کرد:
 اینکه می‌گویند تهدیدِ حضرت زهرا سلام الله علیها مبنی بر پریشان کردن مو و نفرینِ غاصبانِ حکومت با مقامِ عصمتش سازگاری ندارد، باید گفت این روایت از نظر سندی قابل استناد نیست. بر فرض اگر حضرت، چنین تهدیدی هم کرده باشد منافاتی با مقامِ عصمتشان ندارد چون در مقامِ دفاع از جانِ امام زمان و وَلیّ خود چنین تهدیدی کرد که البته همین تهدید کردن باعث شد دست از سر حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام بردارند.
  وی همچنین به شبهه دیگری در مورد حضرت زهرا سلام الله علیها پرداخت و اظهار کرد:
 عده‌ای نصبِ پرده رنگین بر خانه حضرت زهرا سلام الله علیها که موجب ناراحتی پدرشان شد را مطرح می‌کنند در حالی که اولاً روایتِ این حدیث ضعیف است و در موردِ موثق بودنِ راویانش هم دلیل محکمی وجود ندارد و علاوه بر آن، خشم و غَضَب و ناراحتیِ پیامبر صلی الله علیه و آله قطعاً پشوانه‌ای دارد و در ازای یک کارِ حرام و معصیت است. از طرفی ما اَدلّه ی فراوان بر عصمتِ حضرت زهرا سلام الله علیها داریم و قطعاً ایشان مرتکب چنین خطایی نخواهد شد. حتی استفاده از چنین زینت‌هایی که منطبق بر موازین شرعی باشد، حرام نیست.
 حجت الاسلام والمسلمین کوهستانی در ادامه به سیاستِ بزرگانِ اهل سنت اشاره کرد که اجازه نمی‌دادند مردم عادی و عوام با خیلی از واقعیت‌ها آشنا شوند، وی در این باره گفت:
 کوتاهیِ ما در نقلِ حوادثی که حتی بزرگانِ اهل سنت در منابع خود به آن اشاره کردند، همچنین سیاست‌های مُزوّرانه‌ای که بزرگانِ اهل سنت در پیش گرفتند و نگذاشتند مردم عادی از واقعیت‌ها باخبر شوند، موجب شد حواشی و موضوعاتِ غیرِ ضروری، بیشتر خود را نشان دهد و بسیاری از حقایقِ ناب و معارفِ مکتبِ عصمت و طهارت در پرده‌ای از ابهام باقی بماند که همین مسئله موجب ضعفِ اعتقادی مردمِ جامعه می‌شود و می‌طلبد طلاب و مبلغین در جهادِ تبیین، تلاش بیشتری داشته باشند.