پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دکتر محمد شریفی استاد حوزه علمیه و دانشگاه‌های مازندران:
شفاعت، عاملِ دفعِ عذاب و دمیدنِ روحِ امید در انسان‌هاست.
 دکتر محمد شریفی استاد حوزه علمیه و دانشگاه‌های مازندران گفت:
شفاعتِ انبیای الهی در قیامت، بزرگترین امید و روحیه بخشی به انسان در برابرِ گناهان می‌باشد که عاملی برای دفعِ عذاب است.
 به گزارشِ پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، دکتر محمد شریفی استاد حوزه علمیه و دانشگاه‌های مازندران، در یازدهمین نشستآ انجمنِ تسنیم با محوریت سیر مطالعاتی تفسیر موضوعی علامه جوادی آملی با موضوع " سیره پیامبران در قرآن"  که با حضور طلاب و مبلغین مدرسه علمیه تخصصی ریحانه الرسول شهرستان جویبار در فضای مجازی قرار برگزار گردید، ضمن اشاره به رحمتِ خاصِ الهی، که هجدهمین اصل از اصولِ مشترک بین انبیا است، اظهار کرد:
 پیامبران همگی، مظهرِ رحمتِ خاصِ الهی که فقط به خداوند اختصاص دارد، هستند و مقصود از این رحمتِ خاص یعنی هم دفعِ عذاب‌های الهی و هم رفعِ عذاب‌های الهی.
  دکتر شریفی در ادامه افزود:
  تلاشِ همه ی انبیای الهی این است که با دعوتِ مردم به توحید و انجامِ اموراتِ خیر و شایسته؛ عذاب را از آنها دفع کنند. و اگر هم دچارِ عذابی شدند با دعا و استغفار آن عذاب را برطرف کنند.
  وی همچنین با تاکید بر این مسئله که استغفارِ ما انسان‌های عادی با استغفار انبیای الهی متفاوت است اظهار کرد:    
  استغفارِ ما از گناهان، برای رفعِ عذاب است ولی استغفارِ انبیای الهی برای دفعِ عذاب و به وقوع نپیوستن آن است.
 که البته در مورد گناه هم چنین است یعنی پیامبران استغفار می‌کنند که عذاب و گناه به سمتشان نیاید که در قرآن کریم  آمده، هم انبیای الهی و هم ملائک دعا می‌کنند که انسان به سمت گناه نرود و این دعاها اثرگذار نیز است. چنانچه اگر کسی از اَسلاف و گذشتگانِ ما کارِ خیری انجام دادند اثر آن در نسل‌ها به ما هم می‌رسد.
  دکتر شریفی استاد حوزه و دانشگاه در ادامه به مسئله ی شفاعتِ پیامبران پرداخت و گفت:
 شفاعتِ انبیای الهی موجبِ دفعِ عذاب می‌گردد. شفاعت یعنی دمیدنِ روحِ امید در انسان‌ها و علت این شفاعت، عدمِ سقوطِ انسان به پرتگاهِ گناهان است. و لازمه ی شفاعت این است که از رحمتِ واسعه ی الهی ناامید نشویم که خداوند در قرآن صراحتاً این مسئله را بیان می‌کند.
  استاد شریفی همچنین به نظریه ی آیت الله جوادی آملی در بحثِ شفاعتِ انبیا الهی اشاره کرد و گفت:
 شفاعتِ پیامبران، با شرط و شروطی که در قیامت دارد شاملِ حالِ انسان‌ها می‌شود یعنی انسانِ مسلمان به بهانه اینکه شفاعت می‌شود نباید اصرار بر گناه اگرچه کوچک؛ داشته باشد زیرا گاهی یک گناهِ ناچیز، آنقدر تَبَعات دارد که ممکن است در یک نسل تاثیر بگذارد.
  وی در ادامه اظهار کرد:
 قرآن، فرشتگان، پیامبران، کتب معنوی، استغفار و دعا همگی عاملِ دفعِ عذاب و همچنین رفع عذاب هستند. به ویژه قرآن که نور است و اُنس و نزدیکی با این منبعِ نور، موجبِ طهارت و روشنایی ضمیرِ انسان‌ها می‌شود که البته باید مراقب باشیم که قرآن از ما در قیامت، شفاعت کند نه شکایت.
 دکتر شریفی در پایان تاکید کرد:
 ما در برابر این کتابِ آسمانی، رسالتی داریم که باید با قرائت و تلاوتِ قرآن و در نهایت، حقِّ تلاوت که به معنای پیاده کردن معارف آن است، شفاعتِ قرآن را شامل حال خود گردانیم.
 تدبر و اندیشه در قرآن کریم موجبِ رشدِ ذهنی، داشتنِ تفکرِ خَلّاق و جستجوگر می‌شود و همین امر انشاالله شفاعت قرآن در قیامت را شامل حال ما خواهد کرد.