خانم جعفرزاده گفت :
تعارض علم ودین از دیرباز مطرح بوده و در جهان غرب و اسلام مورد بحث قرار گرفته است. در عصر کنونی با پیشرفت علوم تجربی و نقش گسترده آن در زندگی انسان و همچنین گستردگی فقه و نقش آن در زندگی مسلمانان، بحث تعارض یا عدم تعارض علم روز با احکام فقهی نمود بیشتری یافته است.
گرایش به ماده گرایی در غرب و خلط مبحث علت و حکمت احکام از عوامل مهم تعارض علم و دین است. مکتب ماده گرایی معتقد است که روش تجربی تنها روش شناخت و ماده تنها واقعیت بنیادین جهان است، در نتیجه دین را با علم در تعارض می بیند؛ زیرا دین روش های غیر تجربی را نیز برای شناخت معتبر می داند. با نقد این مکتب روشن می شود که روش حس و تجربه تنها راه شناخت نیست؛ بلکه عقل و قلب نیز از راههای شناخت هستند و واقعیت هایی غیر از ماده هم در این عالم وجود دارد. همچنین بررسی علت و حکمت احکام و تفکیک علت از حکمت نیز باعث رفع تعارض تصور شده بین علم و دین می شود.
در بحث احکام فقهی مأکولات، مشروبات و ملبوسات نمونه هایی از احکام حرام، واجب، مکروه، مستحب و حلال از نظر فقه و علم روز بررسی می شود و یافته های علوم تجربی مانند مضرات حرام و مکروه و فوائد حلال، مستحب و واجب مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت رابطه معقولی بین احکام فقهی حرام و مکروه با مضرات و احکام فقهی واجب، مستحب و حلال با فوائد به دست می آید. هر چند تأکید می شود که این مضرات و فوائد علت اصلی تشریع احکام نیست، بلکه بخشی از علت_ حکمت_ احکام هستند. پس این مضرات و فوائد تنها تأیید کننده حکم الهی است و اگر این یافته های علمی نیز نبودند، احکام فقهی به قوت خود باقی بود.
