خانم بختیاری گفت :
اخوت اسلامی از اهداف بزرگ اسلام است که زمینه دعوت به دین خدا و مقابله با دشمنان اسلام است. در متون دینی، تاکید زیادی به تساوی حقوق و ضرورت وحدت و لغو امتیازات قومی، قبیله‌ای، زبانی و نژادی شده است. اخوت گامی فراتر از وحدت وبه تعبیری نوعی خاص از وحدت است .اخوت وظایفی را برای طرفین ایجاب می کندکه برخی از آنهافراتراز وحدت در اهداف واصول عقاید است.بلکه گذشتن از حقوق فردی خویش به نفع متحدکه از نظر دینی به اخوت تعبیر شده است، پيشنهادات مطرح شده درباره وحدت ميان شيعه و سنى كمتر با دغدغه‌هايى فقهى درگير شده و در بسيارى از موارد در فضايى غيرفقهى و با ادبياتى صرفاً اصلاحى ـ اجتماعى شكل گرفته است .طرح اين بحث در فضايى فقهى، نه تنها اهميتى كمتر از نتايج حركت صرفاً اصلاحى ـ اجتماعى ندارد كه روندهاى منتهى به شكل‌يافتگى اجتماعى را معنى و منظورى مؤثرتر و جديدتر مى‌بخشد. نگاه اجتماعى غيرفقهى به وحدت، اين آسيب را دارد كه افقى فراتر از توصيه و تحسين وحدت و تبيين ضرورت آن را پيش روى خود نمى‌بيند، در حالى كه مسئله وحدت‌گريزى توان خود را همواره از شكاف‌هاى ميان شيعه و سنى مى‌گیرد كه افزون بر داشتن ماهيتى اعتقادى، از هويتى فقهى برخوردار است. به نظر مى‌رسد كه براى كنار زدن ديدگاه‌هاى وحدت‌گريزانه بايد وحدت را در فضايى مؤثرتر مطرح و معنى كرد. طرح مبحث وحدت در فقه و جستجو براى يافتن حكم فقهى آن را بايد پاسخى دانست كه مى‌توان به اين وضعيت داد .این تحقیق در نظر دارد تا اخوت اسلامی را از منظر شماری از مفسران شیعه و سنی بر اساس منابع مکتوب و به شیوه مروری، توصیفی مورد بررسی قرار دهد و به بررسی جایگاه اخوت اسلامی به عنوان یک قاعده فقهی بپردازد و مبانی و رویکردهای متفاوت در رابطه با وحدت اسلامی، موانع و چالش‌های تفرقه‌افکن و راهکارهای وحدت آفرین از منظر تفاسیر فریقین مورد مطالعه قرار گرفته است. نتیجه آن که مسلمانان با آگاهی داشتن از پیامدهای مثبت وحدت به عنوان یک قاعده فقهی به مقابله با آثار مخرب تفرقه در جهت حفظ وحدت و انسجام خود تلاش کنند.
