در اولین جلسه نشست های فرقهشناسی خانم فیروزی در ابتدا به معرفی فرقه بهائیت پرداخته و بیان کردند: بهائیت نام فرقه‌ای انحرافی و ساختگی است که در اواخر قرن سیزدهم هجری قمری به وسیله فردی به نام میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله ایجاد شد. این فرقه حرفه خود را با این ادعا که بنده برگزیده خداوند است، آغاز کرد، اما در ادامه ادعای نیابت از طرف امام زمان علیه‌السلام، سپس ادعای نبوت و بعد ادعای خدایی کرد. بهائیت امروزه تشکیلاتی بین‌المللی به شمار می‌رود که مقر اصلی آن در اسرائیل است و در همه کشورهای جهان به‌ویژه کشورهای آسیایی و آفریقایی شعبه دارد.
ایشان در ادامه گفت: ادعای الوهیت، نبوت و موعودیت بهاءالله مخالف باورهای اسلامی است و نوعی بت‌پرستی و خودپرستی شمرده شده است. تناقض باورهای بهائی، اختلاف فراوان میان آنان، و تکفیر بزرگان فرقه همدیگر از نقدها بر بهائیت است. از دیدگاه منتقدان، بهائیت حزب و فرقه‌ای سیاسی است که دولت هایی مانند روسیه، انگلیس، اسرائیل و آمریکا از آن حمایت می کنند.
بهائیان از همان اول که آمدند تلاش کردند با تبلیغ گسترده، مسلک خود را در مجامع مختلف گسترش دهند یعنی تبلیغ، بالاترین جایگاه را در بهائیت دارد و خودشان می‌گویند که اگر یک روز تبلیغ نکنیم آن روز از بین خواهیم رفت و تبلیغ را یک وظیفه فردی و عمومی و واجب می‌دانند و شیوه‌های تبلیغ آنها متنوع است.
یکی از روش های جذب در فرقه بهائیت استفاده از موارد غیر اخلاقی توسط زنان و دختران این فرقه برای جذب افراد است. در همین راستا اعضای این فرقه همواره به دنبال مکان هایی امن برای اعمال غیر اخلاقی هستند. استفاده از جذابیت رابطه جنسی میان دختران و پسران یکی دیگر از حربه های پیروان فرقه بهائیت برای تبلیغ این فرقه است یکی از مناطقی که از قدیم الایام مطرح است منطقه وردآورد در اتوبان تهران –کرج می باشد. این منطقه با داشتن باغ های بزرگ محل امنی برای اعمال غیراخلاقی بهائیان و تبلیغ این فرقه میباشد.
ایشان در پایان عنوان کردند: طبق نظر اکثر مراجع، تمامی پیروان فرقه بهائیت، محکوم به نجاست بوده و در صورت تماس آنها با چیزى، مراعات مسائل طهارت در رابطه با آنها، نسبت به امورى که مشروط به طهارت است، واجب است.
