سرکارخانم دلگرم در ابتدای جلسه با توجه به اهمیت و جایگاه حضرت معصومه سلام الله علیها گفت: حضرت فاطمه معصومه دختر گرانقدر امام موسی کاظم علیه السلام و خواهر امام علی بن موسی علیه السلام هستند و تنها ایشان از مادر با حضرت مشترک می باشند و امام صادق علیه السلام در روایتی پیش از تولد ایشان از او یاد نموده و بهشت را بر زائر او واجب دانسته است.
ایشان در ادامه به بیان برخی از مقامات حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها پرداخت و گفت: یکی از مقامات ایشان مقام عصمت است که برترین این مراتب را چهارده معصوم علیهم السلام دارند و مراتب دیگر آن در پیامبران و فرشتگان تجلی یافته است، حضرت معصومه سلام الله علیها از جانب امام رضا علیه السلام به لقب معصومه متصف گردیدند، دلیل دیگر بر عصمت ایشان این است که معصوم را جز معصوم غسل، کفن و تدفین نمی کند و قرائن حضور معصومین و برعهده گرفتن این امر توسط آنان بیانگر عصمت حضرت است.
مقام شفاعت مقام دیگر ایشان است، امام صادق علیه السلام می فرمایند: بانویی از فرزندان من به نام فاطمه دختر موسی بن جعفر در قم رحلت می کند که همه شیعیان ما به شفاعت او وارد بهشت می شوند و امام رضا علیه السلام در زیارت نامه ای که برای حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها بیان فرموده اند به مسئله شفاعت ایشان اشاره داشته اند: «یا فاطمه اشفعی لی فی الجنه»
مقام دیگر حضرت، ولایت و ولایت مداری است، یکی از بهترین و اساسی ترین تکلیف یک مسلمان شناخت ولی امر عصر خویش و عمل نمودن به وظابف خود در قبال اوست تا آنجا که در غیر این صورت مرگ او به مرگ جاهلی تعبیر شده است. امام رضا علیه السلام توسط یکی از غلامانش نامه ای خطاب به حضرت معصومه سلام الله علیها ارسال می نماید، ایشان نیز به محض دریافت نامه خود را آماده سفر می نماید، حرکت حضرت به محض دریافت نامه بیانگر اطاعت و پیروی محض بانو از از امر ولی زمان خویش است، که با وصول نامه ی ایشان به سرعت در اجابت امر کوشیده و با برادرانشان به سوی امام خویش رهسپار می شوند.
سرکار خانم دلگرم در پایان این نشست گفت: حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها در مسیر هجرتشان به روشنگری و تبلیغ معارف اسلام حقیقی و ولایت اسلامی پرداختند و پیام ولایت را به نقاط جدید رساندند و در برخورد با شیعیان آنان نیز تقویت و حمایت معنوی شدند و آثار و تمهیدات مامون در دور نگه داشتن امام و یارانش از مردم و اهالی شهرهای خاص نیز از بین رفت. وقتی حضرت در مسیر به علت مسمومیت بیمار و ناتوان شدند و ادامه مسیر از ساوه به طوس را ناممکن دیدند تصمیم گرفتند به قم عزیمت کنند، حضرت در قم 17 روز زندگی کردند و سپس به رحمت الهی پیوستند.
