پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اين پايان‌نامه به بررسي سير تحول و گسترش مذهب تشيع در استان مازندران از قرن هفتم تا دهم هجري پرداخته است. اين دوره با ورود اسلام و نفوذ تدريجي تشيع در اين منطقه آغاز مي‌شود و با استقرار سلسله‌هاي شيعه مانند مرعشيان به اوج مي‌رسد. در آغاز، تشيع در ميان قشرهاي مختلف جامعه مازندران به تدريج نفوذ مي‌كند و با گذشت زمان، به‌ويژه در دوره حكومت مرعشيان، به عنوان مذهب غالب شناخته مي‌شود. اين تحقيق همچنين به بررسي عوامل سياسي واجتماعي وفرهنگي مؤثر در گسترش تشيع پرداخته است. از جمله اين عوامل مي‌توان به مهاجرت سادات علوي، حمايت حكومت‌هاي محلي از اين مذهب، و تلاش‌هاي علماء و مبلغين براي تبليغ و ترويج آموزه‌هاي شيعي اشاره كرد. در ادامه، تأثير رويدادهاي تاريخي مهم مانند سقوط خلافت عباسي و حضور مغولان و سياست‌هاي تساهل ديني آن‌ها در تسريع گسترش تشيع مورد بررسي قرار گرفته است. همچنين نقش اجتماعي و فرهنگي تشيع در مازندران، از جمله در ايجاد زيارتگاه‌ها و مراسم مذهبي، تحليل شده است. نتايج اين پايان‌نامه نشان مي‌دهد كه تشيع در مازندران طي اين دوره با بهره‌گيري از شرايط اجتماعي و سياسي مناسب، توانست به عنوان يك عنصر مؤثر در فرهنگ و هويت مردم منطقه تثبيت شود. اين مطالعه با ارائه نگاهي جامع به سير تحول تشيع در مازندران، مي‌تواند به عنوان مرجعي مفيد براي پژوهشگران و علاقه‌مندان به تاريخ تشيع و ايران باشد. اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي ـ تحليلي و بر پايه مطالعات كتابخانه‌اي در پي بررسي آن‌هاست.