پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده تحقيق حاضر، با موضوع «موانع رسيدن به قرب الهي و راهكارهاي رفع آن در قرآن و صحيفه سجاديه» است. نوع آفرينش انسان به گونه‌اي است كه فطرتاً خداجوست و حس شناخت خداوند در وجودش جريان دارد. اين شناخت و معرفت او را به قرب الهي مي‌رساند كه بالاترين و والاترين درجه‌ي هدف خلقت انسان به شمار مي‌رود. در راه رسيدن به قرب الهي موانع و دام‌هايي وجود دارد كه بزرگ‌ترين دشمن آشكار انسان، يعني شيطان رجيم، بر سر راه انسان، گسترانيده است. جهل انسان به وجود شيطان و هواي نفس، موجب گرديده كه با پيروي از اين دو، از مسير سعادت و رسيدن به خداوند غافل گردد. مسئله‌ي مهم اين است كه موانع رسيدن به قرب الهي از ديدگاه اسلام چيست و چه راهكار‌هايي را مي‌توان براي رهايي از اين موانع اتخاذ نمود. اين تحقيق به روش توصيفي ـ تحليلي و با استفاده از ابزار كتابخانه‌اي مي‌باشد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه از ديدگاه قرآن كريم و صحيفه سجاديه، موانع قرب الهي مي‌تواند معرفتي و رفتاري باشد. در بعد معرفتي، شيطان و هواي نفس، انسان را از فطرت خداجويي‌اش دور مي‌كنند و در ذهن او القائاتي چون ايجاد شبهه و ترديد به مسائل اعتقادي، زيبا سازي معصيت، ايجاد بد گماني، سوق دادن به سمت گناه، دعوت به آرزوهاي دور و دراز، مي‌افكند. توبه نمودن، بصيرت و بيداري دل، معاد باوري و در ياد خداوند بودن مي‌تواند راهكارهايي براي رهايي از اين القائات گردد. در بعد رفتاري نيز شيطان و نفس اماره، با دعوت انسان به انجام گناهاني چون دروغ گويي، غيبت، ناسپاسي، تكبر، حسادت و... موجب به انحراف و ضلالت كشيده شدن او مي‌گردد. مراقبت از نفس، عمل به واجبات، اجتناب از محرمات و انجام اعمال پسنديده‌اي چون؛ مداومت بر خواندن توأم با تفكر و تأمل قرآن كريم و شب زنده داري و عبادت شبانه و... مي‌تواند مانع از نفوذ شيطان در وجود انسان شود